ΤΡΕΙΣ ΤΡΙΤΕΣ, ΤΟΝ 3ο ΤΟΥ 2012 - Κύκλος συναυλιών νέων κιθαριστών στο «Αετοπούλειο» (της Τίνας Βαρουχάκη)

Τρείς Τρίτες, τον 3^ο του 2012  
Κύκλος συναυλιών νέων κιθαριστών στο «Αετοπούλειο»

Τρεις Τρίτες, Τρείς συναυλίες,  Τρείς συζητήσεις με το κοινό:  «δώδεκα τρίτου», «είκοσι τρίτου», «εικοσι-έξι τρίτου». Έξι  νέοι κιθαριστές: δυο στην πρώτη συναυλία, ένας στη δεύτερη, τρείς στην τρίτη.   Εικοσιτέσσερα έργα, οκτώ το βράδυ, σχεδόν δυο ώρες η κάθε συναυλία με ένα διάλειμμα. Δύο είσοδοι στο χώρο. Είσοδος ελεύθερη.  
Ένα παλιό αρχοντικό-σήμερα δημοτική βιβλιοθήκη. Δεκάδες βιβλία στις μασίφ ξύλινες βιβλιοθήκες. Ένα άδειο μασίφ ξύλινο γραφείο με ασορτί καρέκλα, συν πλην δέκα πίνακες. Καμιά εικοσαριά  σποτ στη σειρά πάνω από τους κιθαριστές, αναμμένα πριν τη συναυλία, σβηστά μετά.  
Πρό-λογος  πριν κάθε συναυλία, διά-λογος μετά.
Κρύο έξω. Ζεστός χώρος μέσα, ζεστοί άνθρωποι. Όχι απλώς δεν τσακώνονται για τις θέσεις, αλλά παραχωρούν τη θέση τους σε αγνώστους που είναι όρθιοι.
Καμία άδεια καρέκλα.  Κανένας ήχος κινητού. Κανένα λάθος.  Κανένας λόγος να μην συνεχιστεί και την επόμενη ακαδημαϊκή χρονιά!

ΑΕΤΟΠΟΥΛΕΙΟ ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΧΑΛΑΝΔΡΙΟΥ
Κύκλος Νέων Κιθαριστών, χειμώνας 2012
Επιμέλεια: Νότης Μαυρουδής

ΤaRάζομαι που με χωρίζουν τόσα χρόνια απ΄ αυτά τα παιδιά, τα οποία μας εξέπληξαν με την ωριμότητα και τη δεξιοτεχνία τους:

ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΚΩΣΤΟΠΟΥΛΟΣ (1991)

Ασχολείται με τη μουσική από τα 6 του χρόνια. Σε ηλικία 8 χρόνων γράφτηκε στο τμήμα κιθάρας του Δημοτικού Ωδείου Αργυρούπολης ''Γ. Μιχαλακέας'' με καθηγητή τον Δημήτρη Ξενάκη. Πήρε το πτυχίο του με άριστα παμψηφεί και διάκριση το 2008. Το 2009 πήρε το ''diplome superieur'' απο την '' Schuola Cantorum'' με καθηγητή τον Βαγγέλη Μπουντούνη και  συνέχισε μαζί του μαθήματα κιθάρας στο Δημοτικό Ωδείο Αργυρούπολης, παίρνοντας το δίπλωμα του στην κιθάρα τον Ιανουάριο του 2012. Το 2009 αποφοίτησε από το μουσικό Λύκειο Αλίμου και σήμερα είναι τριτοετής στο τμήμα μουσικών σπουδών του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρακολουθεί ανώτερα θεωρητικά στο Ωδείο Σκαλκώτα με καθηγητή τον Μιχάλη Τραυλό. Είναι πτυχιούχος αρμονίας και αντίστιξης και παρακολουθεί μαθήματα φούγκας.
Το 2005 πήρε Ά έπαινο στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό του Πνευματικού Κέντρου ''Ο ΦΙΛΩΝ''. Το 2006 του απονεμήθηκε το Ά βραβείο στον Πανελλήνιο διαγωνισμό για νέους κιθαριστές στο Ωδείο ''Ραζή'' και την ίδια χρονιά το Ά βραβείο στον 4ο Πανελλήνιο διαγωνισμό κιθάρας για νέους κιθαριστές τού δημοτικού Ωδείου Πατρών. Τέλος, συμμετέχει στην ορχήστρα ''Οι Κιθαριστές'', με πολλές εμφανίσεις.

Τρίτη 12/03/2012 (για το α΄ μέρος)

Πρόγραμμα:
“Suite Nr3: Prelude presto BWV 996” (J.S. Bach), “Bagatelles for guitar: Lento - Alla Cubana” (Wiliam Walton), «To τσιφτετέλι της 'Eλενας» (Βαγγέλη Μπουντούνη), “Invocation et danse” (Joaquin Rodrigo), “Milonga del Angel - Primavera portena” (Astor Piazzola).

ΟΡΦΕΑΣ ΚΟΚΚΙΝΙΑΣ (1995)

Άρχισε κλασική κιθάρα στο Εθνικό Ωδείο όταν ήταν 9 ετών. Κατά την διάρκεια των χρόνων φοίτησής του έχει λάβει μέρος σε πολλές μαθητικές συναυλίες και εκδηλώσεις, καθώς και σε Πανελλήνιους Διαγωνισμούς για μικρούς κιθαριστές έχοντας βραβευτεί το Φεβρουάριο 2006 με το Α' βραβείο και το βραβείο καλύτερης ερμηνείας ελληνικού έργου στο Ωδείο «Ραζή».
Τον Δεκέμβριο 2006 πήρε το Α' βραβείο στο «Δημοτικό Ωδείο Πάτρας». Τον Φεβρουάριο 2010 το Α' βραβείο στο «Δημοτικό Ωδείο Υμηττού». Τα τελευταία χρόνια συμμετέχει παίζοντας πρώτη κιθάρα στην ορχήστρα του Βαγγέλη Μπουντούνη "Οι Κιθαριστές"  με πολλές συναυλίες σε διάφορους πολιτιστικούς χώρους. Τελειώνοντας τις θεωρητικές του σπουδές, υπό την επίβλεψη του δασκάλου του Βαγγέλη Μπουντούνη συνεχίζει ανώτερες σπουδές κλασικής κιθάρας.

Τρίτη 12/03/2012 (για το β΄ μέρος).

Πρόγραμμα
“Allemande- Gavvote 1 – 2” BWV 996” (J.S. Bach), “Introduction and Variations (op.9)” (Fernando Sor), “Ο Κήπος” από την “Οδό Ονείρων” (Μάνος Χατζιδάκις)“Το Κοντσέρτο,” από το «Χαμόγελο της Τζοκόντας» (Μάνος Χατζιδάκις), “Una limosna por el’ amor de dios” (Agustin Barrios Mangore), “Tango en skay”(Roland Dyens), “Sevilla”  (Isaac Albeniz).

***********

ΓΙΩΡΓΟΣ ΤΟΣΙΚΙΑΝ (1981)

Σπούδασε κιθάρα με τον Ιάκωβο Κολανιάν στο Σύγχρονο Ωδείο Αθήνας, απ΄ όπου αποφοίτησε το 2004, παίρνοντας το δίπλωμά του με βαθμό «Άριστα Παμψηφεί». Παράλληλα, παρακολούθησε μαθήματα σε σεμινάρια των καταξιωμένων κιθαριστών Manuel Barrueco, Roland Dyens, Oscar Ghiglia, Eυάγγελου Ασημακόπουλου και Λίζας Ζώη. Διακρίθηκε σε πανελλήνιους διαγωνισμούς (Φεστιβάλ Κιθάρας Ερμούπολης, Φεστιβάλ Κιθάρας Πάτρας) αποσπώντας πρώτα βραβεία και τιμητική διάκριση από τον Σύλλογο Φίλων της Κιθάρας «Δημήτρης Φάμπας».
Από το 2005 δίνει ρεσιτάλ στην Αθήνα και σε άλλες πόλεις της Ελλάδας. Έχει πάρει μέρος σε φεστιβάλ όπως Φεστιβάλ Κιθάρας Πάτρας, Φεστιβάλ Σύμης, οι νέοι για τους νέους, Ευρωπαϊκή Γιορτή της Μουσικής. Το 2008 συμμετέχοντας στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Ινστιτούτου Cervantes της Αθήνας, συνεργάστηκε με τον βραβευμένο Ισπανό ποιητή Αntonio Gamoneda, ενώ ένα χρόνο αργότερα, έδωσε τα πρώτα του ρεσιτάλ στο Λονδίνο, παίρνοντας μέρος στο Ekon Festival 2009.
Τα τελευταία χρόνια είναι μόνιμος συνεργάτης και μέλος της ορχήστρας του συνθέτη Γιώργου Βαρσαμάκη. Στο πλαίσιο αυτής της συνεργασίας συμμετείχε στην τρίτη δισκογραφική δουλειά του συνθέτη με τίτλο «Μυστικά Παραμύθια» που κυκλοφόρησε το 2009.
Από το 2011 συνεργάζεται ως ντουέτο με τον κιθαριστή-συνθέτη Νότη Μαυρουδή. Πρόσφατα κυκλοφόρησε από την εταιρεία MOTIVO η πρώτη του δισκογραφική κατάθεση, με τίτλο:  “Guitar Music by Greek Composers”.
Διδάσκει κλασική κιθάρα στο ωδείο Σύγχρονη Μουσική Παιδεία.

Τρίτη, 20/03/2012

Πρόγραμμα
Μέρος α':  “Sonata in D minor,” και “Sonata in A minor” (Domenico Cimarosa) “Sonata Giocosa: Allegro moderato- Andante moderato- Allegro” (Joaquin Rodrigo) “Sonatine: Allegro ritmico- Andante e molto legato-Allegro” (Maximo Diego Pujol).
Μέρος β":  “Sonata in D major”(Mateo Albeniz), “Sonata in D Major: Allegro-Andante-Allegro vivo” , (Joaquin  Turina), “Koyunbaba:  Moderato- Mosso, Cantabile-Presto” (Carlo Domeniconi).

****************

“TRIO ATHENAEUM”: ΣΟΦΙΑ ΣΤΡΙΓΓΑΡΗ, ΕΛΕΝΗ ΣΥΓΚΟΥΝΑ, ΡΑΝΙΑ ΑΓΓΕΛΕΤΟΥ

Πρόκειται για τρεις αριστούχες διπλωματούχες μαθήτριες της Λίζας Ζώη που αποφοίτησαν από το ωδείο Athenaeum. Έχουν εμφανιστεί έως τώρα σε αρκετές αίθουσες της Αθήνας και σε σημαντικά κιθαριστικά φεστιβάλ, όπως στα Ωδεία Athenaeum, Φ. Νάκας, Πυθαγόρειο Ωδείο, Φιλαρμονική Εταιρία Πατρών, στο φεστιβάλ κιθάρας των Ε. Ασημακόπουλου-Λ. Ζώη στην Πάτρα, φεστιβάλ κιθάρας των Γ. Πετρίδη-Α. Χριστοδήμου στο Π. Φάληρο κ.α. Το ρεπερτόριό τους περιλαμβάνει κυρίως πρωτότυπα έργα για τρεις κιθάρες αλλά και μεταγραφές που επιμελούνται οι ίδιες.   Η καλλιτεχνική τους δραστηριότητα συμπληρώνεται με τη διδασκαλία τού οργάνου σε γνωστά Ωδεία της Αθήνας.

Πρόγραμμα
Μέρος α': “Ciacona & Gigue” (Silvius Leopold Weiss), “Grand Trio για τρείς κιθάρες:  Adagio & allegro moderato-Minuetto- Rondo”, (Anton Diabelli),  “L’ evasion” (Astor Piazzolla).
Μέρος β': “Caged Music III” (Agustin Castilla-Avila), “Fin de siglo” (Maximo Diego Pujol), “Introduction & Fandango” (Luigi Boccherini), “Ρεμπέτικη σουίτα” (Βασίλης Τενίδης)

*************

«Η κιθάρα είναι όργανο που ακουμπάει στις ψυχές των ανθρώπων. Μέσα από τις νέες γενιές ελλήνων κιθαριστών ξεδιπλώνουμε το νήμα παρουσιάζοντας αξιόλογους κιθαριστές τις τρεις Τρίτες του Μαρτίου. Είναι άλλη μια ευκαιρία, το κοινό του Χαλανδρίου και όχι μόνο, να παρακολουθήσει αντιπροσωπευτικούς  ερμηνευτές που συνεχίζουν την δυναμική παράδοση της κλασικής κιθάρας στη χώρα μας» αναφέρει στο εισαγωγικό σημείωμα του προγράμματος των συναυλιών ο  κ Νότης Μαυρουδής, ο οποίος είχε την πρωτοβουλία και την επιμέλεια  των εκδηλώσεων. «Το “Αετοπούλειο”, παρουσιάζει τον Κύκλο αυτόν, αναζητώντας την ποιοτική σφραγίδα σε κάθε καλλιτεχνική δράση. Το ρεσιτάλ, θα ακολουθήσει συζήτηση γύρω από θέματα που αφορούν στο όργανο αυτό, καθώς και σε μουσικά θέματα που αφορούν όλους όσοι αναζητούν να κατανοήσουν το ρόλο της μουσικής στην εποχή μας» καταλήγει.

Νέοι κιθαριστές,  ώριμες ερμηνείες, σοβαρότητα, αλλά και σεμνότητα. «Δεν άνοιξα ένα σακουλάκι με κλήρο και επέλεξα τυχαία. Ήταν πολύ προσεκτικές επιλογές» τόνισε ο κ Μαυρουδής και πρόσθεσε:  « Φέτος κάναμε ένα  πείραμα αρχικά με τρεις συναυλίες για να δούμε εάν υπάρχει ανταπόκριση από το κοινό, ώστε  να συνεχίσουμε τον κύκλο των νέων κιθαριστών του χρόνου με δέκα ή και δεκαπέντε συναυλίες». Βλέποντας την ευρεία προσέλευση του κοινού επισημαίνει με έκδηλη ικανοποίηση: «αποκτά η κιθάρα ξανά ένα χαρακτηριστικό της εδώ στην Ελλάδα: ότι την παρακολουθούν πολλοί άνθρωποι. Αυτό είναι ένα προνόμιο που έχει η κιθάρα, σε σχέση με άλλα όργανα και χαιρόμαστε ιδιαιτέρως όταν βλέπουμε ότι ο κόσμος εξακολουθεί να παρακολουθεί το όργανο αυτό έστω και εάν έρχεται από μακριά» παρατηρεί προλογίζοντας την εκδήλωση της 26^ης Μαρτίου με το “trio Athenaeum” και προσθέτει εμφατικά:  «ο κύκλος των νέων κιθαριστών οι τρείς βραδιές, κάθε Τρίτη που κάνουμε είχαν πολύ κόσμο και επαναλαμβάνω ότι αυτό είναι πολύ ευχάριστο και  πολύ περισσότερο το γεγονός ότι η πλειοψηφία του κοινού είναι νέα παιδιά.»
Στη  συναυλία της 26^ης Μαρτίου, παρούσα ήταν η κυρία Λίζα Ζώη, δασκάλα των κιθαριστριών που αποτελούν το “Trio Athenaeum” , αλλά και του ίδιου του κ Μαυρουδή. «Στη Λίζα ψάχνω πάντα την ευκαιρία για να πω ότι μου άνοιξε δρόμους» επισημαίνει ο ίδιος. Παρόντες επίσης, ο μουσικοκριτικός Γιώργος Μονεμβασίτης και ο κιθαριστής και συνθέτης, Βασίλης Τενίδης το έργο του οποίου «Ρεμπέτικη σουίτα» γραμμένο για δυο κιθάρες ακούστηκε στο τέλος της συναυλίας διασκευασμένο  ειδικά για το «Trio Athenaeum».

Από το διάλογο των χορδών, στο διάλογο του κοινού

«Αφήνουμε ένα λεπτό περιθώριο και εάν δεν τοποθετηθεί κανείς λύεται η συνεδρίαση» επαναλάμβανε  ο κ Μαυρουδής πριν από κάθε συζήτηση. Παρ΄ ότι «καθημερινή» παρ΄ ότι βράδυ, το κοινό ήταν εκεί, ακούραστο να ανταποκριθεί σε μια γόνιμη συζήτηση μετά τη συναυλία μεταξύ κοινού και καλλιτεχνών.
Το κοινό ήταν αυτό που συνηθίζουμε να χαρακτηρίζουμε ως «επιπέδου». Με καλλιέργεια, παιδεία και ευπρέπεια. Κανείς δεν διέκοπτε τους συνομιλητές του, κανείς δεν συγκρούστηκε λεκτικά. Χωρίς «εξυπνακίστικες» ερωτήσεις, επίδειξη γνώσεων, σνομπισμό (έκδηλο ή μη).  Τα ερωτήματα, πολλά και ποικίλα:
ποιο είναι το μέλλον των νέων κιθαριστών, εάν είναι φρόνιμο σε εποχή οικονομικής κρίσης να ακολουθήσουν την κιθάρα για βιοποριστικό επάγγελμα, πόσες πιθανότητες έχουν να επιβιώσουν στο χώρο, ποιες είναι οι αγωνίες των γονέων τους και κατά πόσον τους στηρίζουν, γιατί συνήθως θάβονται οι «ικανοί», ποιος είναι ο ρόλος των ΜΜΕ και δη των κρατικών προς την κατεύθυνση ανάδειξης των νέων καλλιτεχνών, εάν η Πολιτεία είναι αρωγός…
Άλλες ερωτήσεις αφορούσαν σε συγκεκριμένα έργα που ακούστηκαν, όπως  για παράδειγμα τα έργα ανώνυμων λατινοαμερικάνων συνθετών που έχουν διασκευάσει για δυο κιθάρες ο κ Μαυρουδής με τον κ Τοσικιάν και δυο εξ αυτών μας  έκαναν την έκπληξη να τα παρουσιάσουν κλείνοντας τη συναυλία του νεαρού κιθαριστή και παρά τον αρχικό προβληματισμό του κ Μαυρουδή ως προς το εάν θα  έπρεπε να συμμετάσχει στον μπίζ για να μην … «κλέψει» την παράσταση από τον εξαιρετικό όντως Γιώργο Τοσικιάν.  
Ως έργο συζητήθηκε επίσης πολύ και η ενδιαφέρουσα διασκευή του κιθαριστή και συνθέτη Βασίλη Τενίδη με τίτλο:  «ρεμπέτικη σουίτα». «Πρόσεξα την ενορχήστρωση. Γέμιζε και τα τρία όργανα και όλα έφτιαχναν ένα αποτέλεσμα που μου δημιουργούσε αυτές τις εικόνες “παλαιά μουσική στην Ελλάδα,” γιατί το ρεμπέτικο για μας είναι η παλαιά μας μουσική» παρατήρησε ο κ Μαυρουδής.

Της εκτέλεσης του έργου, με το οποίο έκλεισε και ο κύκλος των συναυλιών, ακολούθησε ένας διάλογος για το πώς περνά στη συνείδηση των ανθρώπων η συλλογική μνήμη από γενιά σε γενιά και πώς με αυτό τον τρόπο καθίσταται εφικτή η υιοθέτηση ερμηνευτικών δυνατοτήτων όπως συνέβη στην προκειμένη περίπτωση με τα «ταξίμια» (σ.σ. αυτοσχέδια μέρη που  έπαιζε το μπουζούκι και εξαλείφθηκαν με την εφεύρεση του βινυλίου λόγω της περιορισμένης χωρητικότητά του), τα οποία διαχειρίστηκαν με εντυπωσιακή ωριμότητα και συνέπεια ως προς τις ιστορικές καταβολές του έργου οι νεαρές ερμηνεύτριες της κλασικής κιθάρας. «Έστω και εάν δεν το καταλαβαίνουν χρησιμοποιούν μνήμη» παρατηρεί ο κ Μαυρουδής και προσθέτει:  «Γιατί όλες αυτές οι σκάλες, οι δρόμοι τα ταξίμια τα έπαιξαν πάρα πολύ ωραία. Η ικανότητα της μνήμης είναι ό,τι σπουδαιότερο μπορεί να έχει ένας μουσικός, ένας καλλιτέχνης» επισημαίνει.

Άλλα ερωτήματα αφορούσαν την έμπνευση των συνθετών, τις επιρροές και τα δάνειά τους από άλλους συνθέτες. Επίσης συζητήθηκε η έννοια «ανώνυμος» συνθέτης και η ανεντιμότητα ορισμένων να κλέψουν πασίγνωστες παραδοσιακές μελωδίες άλλων χωρών που διατηρήθηκαν χάρη στην προφορική παράδοση από γενιά σε γενιά  και να τις παρουσιάσουν για δικό τους δημιούργημα εισπράττοντας τα αντίστοιχα πνευματικά δικαιώματα!
Άλλο ζήτημα, η σχέση της  τέχνης με την πολιτική, εάν η οικονομική κρίση μπορεί να ευνοήσει την τέχνη. Εάν η μουσική προοδεύει ή όχι συν τω χρόνω και ποια είναι η εξέλιξή της εν συγκρίσει με άλλες τέχνες.  Εάν είναι πιθανό στην εποχή που διανύουμε να γεννηθούν νέα ρεύματα – ερώτημα που προέκυψε από την ενδιαφέρουσα διασκευή  του γνωστού έργου «Cordoba» του Ι. Albeniz σε ατονάλ ύφος με διαφορετικό κούρδισμα χορδών από το “trio Athenaeum”. «Συνήθως όταν ολοκληρώνεται ο κύκλος των παλαιών μουσικών ρευμάτων, δημιουργείται η ανάγκη να υπάρξει ένα καινούργιο ρεύμα. Αλλά τα καινούργια ρεύματα είναι χρονοβόρα δεν παρουσιάζονται από τη μια μέρα στην άλλη. Για να δημιουργηθούν όμως τα καινούργια ρεύματα χρειάζεται προσήλωση των ανθρώπων, χρειάζεται μια πνευματικότητα», εξηγεί ο κ Μαυρουδής και συνεχίζει:  «αυτοί οι κύκλοι που πριν από την ολοκλήρωσή τους γεννιέται κάτι άλλο, συμβαίνουν  όπως σ΄ ένα ποτήρι με νερό γεννιούνται μικροοργανισμοί» (..) Ποτέ η μουσική δεν σταμάτησε. Αλλά πρέπει να περάσουν χρόνια για να δούμε εάν νέος συνθέτης θα σηματοδοτήσει και νέα μουσική».

«Δεν υπάρχει πια καινούργια μουσική υπάρχει καινούργιος τρόπος ερμηνείας της παλαιότερης μουσικής» αντιτείνει ο κ Μονεμβασίτης και επισημαίνει ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες τέχνες όπως η λογοτεχνία, η ζωγραφική:  «H αρχαία ελληνική γλώσσα ήταν πολύ πιο πλούσια από τη σημερινή και πολύ πιο διαφορετική. Άρα πού είναι η πρόοδος;» διερωτάται ο κ Μονεμβασίτης  και επισημαίνει στη συνέχεια:  «Πάρτε ένα κείμενο του Ομήρου και ένα κείμενο της σημερινής λογοτεχνίας και συγκρίνετέ τα. Θα δείτε ότι ο λόγος  του Ομήρου είναι πολύ πιο πλούσιος από ότι είναι ενός σύγχρονου συγγραφέα. Δεν υπάρχει πρόοδος».
“Αυτό είναι πολύ απογοητευτικό” είπε χαμηλόφωνα κάποιος από το κοινό και συμφώνησαν αρκετοί. “Είναι σίγουρο ότι η εποχή του 21^ου αιώνα θα σηματοδοτήσει και άλλα ρεύματα μουσικά αναγκαστικά δεν γίνεται αλλιώς” είπε ψύχραιμα ο κ Μαυρουδής.
Κάπως έτσι έκλεισε ο κύκλος των νέων κιθαριστών:  «ευχαριστούμε το «Αετοπούλειο». Περάσαμε πολύ ωραία, πάρα πολύ ζεστά, ανθρώπινα και πετύχαμε κάτι πάρα πολύ σημαντικό: ξεχάσαμε το μνημόνιο! Και κάτι άλλο πολύ σημαντικό: δεν είδαμε δελτία ειδήσεων!» είπε με το γνωστό χιούμορ του ο κ Μαυρουδής.

Tέλος της συζήτησης. Κατευθυνόμαστε σ΄ έναν φαρδύ διάδρομο στο δεξί τμήμα  της αίθουσας. Στα δεξιά μας,  μια υπέροχη ξύλινη σκάλα που δεν χορταίνω να την κοιτάζω περιμένοντας να έρθει η σειρά μου να συγχαρώ τους νέους σολίστ κιθάρας. Όχι, όχι  τυπικά. Με την καρδιά μου. Όχι, μόνο εγώ και όλοι οι άλλοι. Έτσι δείχνουν. Έτσι εισπράττω.
Αυτό ένοιωσα σε όλες τις συναυλίες. Ο Δημήτρης Κωστόπουλος, ο Ορφέας Κοκκινιάς, ο Γιώργος Τοσικιάν, η Σοφία Στριγγάρη, η Ελένη Συγκούνα, η Ράνια Αγγελέτου, όλοι τους  εντυπωσίασαν, όλοι πήραν θερμά και ειλικρινή συγχαρητήρια.

Τελικώς δικαιώνεται ο Αντιπρόεδρος του «Αετοπούλειου» πολιτιστικού κέντρου Χαλανδρίου κ. Άρης Νόμπελης, ο οποίος παραδέχθηκε μια μελαγχολική διάθεση επειδή τελείωσε ο κύκλος αυτός. Αλλά  ας μην κρατήσουμε μόνο αυτό από την ομιλία του, αλλά και  το άλλο ενδιαφέρον που είπε προλογίζοντας την εκδήλωση:   «Ο Νίτσε δήλωσε κάποτε ότι η ζωή χωρίς τη μουσική θα ήταν ένα λάθος».

Τίνα Βαρουχάκη
varouchaki@gmail.com
Απρίλιος 2012

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας