Οι παλιότεροι την είχαν δεί να παίζει σε επιλεγμένες ταινίες πριν την Χούντα
Μετά τη Χούντα την είδαμε στο Happy Day σαν βασίλισσα Φρειδερίκη
Διαβάσαμε τα βιβλία της στα παιδιά μας. Η ίδια ξεκίνησε να γράφει όταν στην Χούντα δεν έβρισκε δουλειά σαν ηθοποιός. Κι απ ότι φαίνεται είχε πολλά να διηγηθεί.
Την ακούσαμε να μιλάει λίγο αλλά μεστά
Εδώ και χρόνια είχε χαθεί ώσπου μάθαμε σήμερα πως πέθανε. Και τότε οι μνήμες ξαναβγήκαν πάνω .
Ηθοποιός, συγγραφέας, στρατευμένη σε καιρούς δύσκολους και ουσιαστική σε καιρούς ειρήνης, αυτή είναι η πραγματική στράτευση, ήταν ένας ολοκληρωμένος άνθρωπος.
Καλό της ταξίδι. Ας την συντροφεύουν οι χιλιάδες φωνές των παιδιών που τραγούδησαν το πασίγνωστο πια ποίημά της απο το διήγημά της <<Το γαϊτανάκι>>
<<…Ο Νικόλας κοιτούσε με μάτια θαμπωμένα από τα δάκρυα. Χιλιάδες νέοι περνούσαν μπροστά του. Τους είχε συναντήσει στα ταξίδια του. Γαλανομάτηδες με ξανθά μαλλιά, μελαχρινοί με μαύρα μάτια, νέγροι με κάτασπρα δόντια, Κινεζούλες με τραβηγμένα μάτια, ερυθρόδερμοι με πολύχρωμα φτερά δίνανε τα χέρια σ’ αυτό το γαϊτανάκι που αγκάλιαζε τη Γη. Τους άκουγε να τραγουδάνε, να μιλάνε, να γελάνε και να φωνάζουν. Ο Γιόχαν έσφιγγε το χέρι του Γιάννη και έλεγε: «Πόσο κουτοί ήμασταν να μη μιλάμε ο ένας στον άλλον. Μοιάζεις του αδελφού μου». Ο Γιάννης έλεγε: «Δε θα είμαι πια μόνος τα βράδια του χειμώνα, θα κάνουμε παρέα και θα λέμε ιστορίες».
Οι φωνές των νέων ήταν τόσο δυνατές που γκρέμισαν τους τοίχους όλων των φυλακών και οι φυλακισμένοι ξεχύθηκαν λεύτεροι και πιάσαν το χορό και το τραγούδι με τους άλλους νέους της Γης.
Αν όλα τα παιδιά της γης
πιάναν γερά τα χέρια
κορίτσια αγόρια στη σειρά
και στήνανε χορό
ο κύκλος θα γινότανε
πολύ πολύ μεγάλος
κι ολόκληρη τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Αν όλα τα παιδιά της γης
φωνάζαν τους μεγάλους
κι αφήναν τα γραφεία τους
και μπαίναν στο χορό
ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και δυο φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ.
Θα ’ρχόνταν τότε τα πουλιά
θα ’ρχόνταν τα λουλούδια
θα ’ρχότανε κι η άνοιξη
να μπει μες στο χορό
κι ο κύκλος θα γινότανε
ακόμα πιο μεγάλος
και τρεις φορές τη Γη μας
θ’ αγκάλιαζε θαρρώ!>>
Γιώργος Λιγνός (Μαικήνας)
Ιούνιος 2012
http://lignostar.wordpress.com/