[μουσικά πορτραίτα-2008 \"in memoriam\"]
ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΖΑΪ: Ο Κολοσσός του βιολιού
(της Έφης Αγραφιώτη)

ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΖΑΪ
(Eugene Ysaye)

Ο Κολοσσός του βιολιού

150 από τη γέννηση του μεγάλου μουσικού

Θρυλικός βιολονίστας, βαλλόνος στην καταγωγή, γεννήθηκε στη Λιέγη στις 16 Ιουλίου 1858 και πέθανε στις Βρυξέλλες τον Απρίλιο του 1931.Στα επτά του χρόνια ξεκίνησε μαθήματα βιολιού αλλά σύντομα διέκοψε δυσαρεστημένος από τον τρόπο με τον οποίο διδασκόταν (1869). Χάρη σε μια υποτροφία πηγαίνει στο Παρίσι όπου ξεκινά στα δέκα πέντε του χρόνια η σοβαρή θητεία του στο Ωδείο. Ο Βιενιάφσκι ασκεί θετική επίδραση στην ολοκλήρωση της μουσικής του προσωπικότητας όταν μετά τις σπουδές επιστρέφει στις Βρυξέλλες. Από το 1883 ταξιδεύει σε όλο τον κόσμο παίζοντας βιολί και ξεσηκώνοντας το κοινό. Συνεργάζεται με σπουδαίους μουσικούς, όπως τον Ραούλ Πούνιο, τον Σέργιο Ραχμάνινοφ, τον Πάμπλο Καζάλς και την Κλάρα Χάσκιλ. Μόνον το 1905 έδωσε 150 ρεσιτάλ!!

με τον Ραούλ Πούνιο στην αίθουσα Πλεγιέλ

Από το 1918 ο Ιζάϊ διορίστηκε μόνιμος μαέστρος της Συμφωνικής Ορχήστρας του Τσιντσινάτι όπου παρέμεινε για τέσσερα χρόνια. Προτίμησε όμως να επιστρέψει στις Βρυξέλλες. Εκεί, αυτός ο πραγματικός σταρ της εποχής, ασχολήθηκε σοβαρά με την παιδαγωγία, ίδρυσε το Κουαρτέττο Ιζάϊ με το οποίο έπαιξε μεγάλο αριθμό έργων μουσικής δωματίου και έδωσε το όνομά του στον περίφημο Διαγωνισμό Βιολιού των Βρυξελλών (1937) που από το 1951 ονομάστηκε Διαγωνισμός Βασίλισσα Ελισάβετ του Βελγίου.