κάντε κλικ στο εικονίδιο-μεγάφωνο,
για να ακούτε μουσική σχετική με το άρθρο από το TaR-radio.com!
Παρίσι
Η Πόλη της Μουσικής
και της φαντασίας
Σκέφτομαι να υποδεχτούμε το φθινόπωρο ταξιδεύοντας και γι αυτό επιλέγω να πάμε μέχρι την πόλη της μουσικής, να πάμε μια βόλτα όχι στο φεγγάρι αλλά στο Παρίσι. Ψευδαίσθηση θα μου πείτε «η πόλη της μουσικής»... όχι προς Θεού, η πόλη της μουσικής υπάρχει και μάλιστα θα έλεγα ότι από το φθινόπωρο και μετά φιλοξενεί πολύ περισσότερους επισκέπτες από ότι άλλες πόλεις το καλοκαίρι!
Ανάμεσα στο 1783 και το 1792 ιδρύθηκαν στο Παρίσι δύο καλλιτεχνικά ιδρύματα που θα έπαιζαν στο μέλλον βασικό, κυρίαρχο ρόλο στη μουσική δραστηριότητα διεθνώς. Η école royale de chant et de déclamation απετέλεσε το κύτταρο για την ίδρυση της Όπερας και η école de musique municipale απετέλεσε το κύτταρο για την ίδρυση του Ωδείου των Παρισίων. Κοινός διευθυντής τους για μεγάλο διάστημα υπήρξε ο François-Joseph Gossec.
Το 1842 ο τότε διευθυντής Daniel Auber αντιλαμβάνεται το πολλαπλό όφελος που θα προσφέρει η υψηλού κύρους εκπαίδευση όχι μόνο στη μουσική, στη δραματουργία και στο λυρικό τραγούδι, αλλά και στο χορό. Η Σχολή Χορού ενθουσιάζει τους γάλλους. Το 1846 διαχωρίζεται το ωδείο και η σχολή χορού από τη σχολή δραματικής τέχνης συνιστώντας πλέον δύο συνεργαζόμενα αλλά ανεξάρτητα σχολεία, για ακόμη καλύτερη επαγγελματική εξειδίκευση. Το 1864 ο ίδιος διευθυντής ιδρύει δειλά το Μουσείο Οργάνων που αρχικά δέχτηκε δωρεές φιλόμουσων και συλλεκτών. Σήμερα διαθέτει πραγματικούς θησαυρούς!
Κιθάρες από τον 17 ο αιώνα, στο Μουσείο Οργάνων
Ambroise Thomas et Théodore Dubois: οι επόμενοι σημαντικοί διευθυντές. Εξασφαλίζουν μεγάλη οικονομική αρωγή από το κράτος και προσκαλούν καθηγητές επιπέδου όπως οι César Franck, Charles-Marie Widor et Alexandre Guilmant, Louis Diémer, Édouard Risler et Raoul Pugno, Martin Marsick, Gabriel Fauré. Ιδρύουν τάξεις κλαρινέτου, βιόλας, άρπας, ιστορίας μουσικής. Η φήμη του μουσικού αυτού ιδρύματος αποκτά σταθερότητα και αξιοπιστία. Οι πολιτικοί βλέπουν μέσα από το ωδείο έναν μέσο πολιτιστικής διπλωματίας και διεθνών συνεργασιών.
1900, Conservatoire de Musique. Faubourg-Poissonnière, Paris
Πράγματι στο ίδρυμα αυτό εργάστηκαν από τη μια και αποφοίτησαν από την άλλη εξαιρετικές προσωπικότητες όπως για παράδειγμα, οι καθηγητές του: Adolphe Adam (σύνθεση 1849–1856), Jean Delphin Alard (βιολί 1843–1875), Napoléon Alkan (σολφέζ 1869–1874), Isidor Philipp (πιάνο 1863–1958), Pierre Baillot (βιολί), François Bazin (αρμονία), François Benoist (Όργανο, 1819–1872), Louis-Albert Bourgault-Ducoudray, (Θεωρία και Ιστορία της Μουσικής, 1878-1908), Michel Chapuis (Όργανο, 1986–1995), Luigi Cherubini (Διευθυντής, 1822–1842), Daniel Deffayet (σαξόφωνο, 1968–1988), Lucette Descaves (πιάνο), Rolande Falcinelli (Όργανο, 1954–1986), Louise Farrenc (πιάνο, 1842–1873), Gabriel Fauré (Διευθυντής, 1905), François-Joseph Fétis (1821–1832) (αρμονία και σύνθεση), César Franck (Όργανο, 1872–1890), Merri Franquin (Τρομπέττα, 1894–1925), Charles Gounod (σύνθεση), Gabriel Grovlez (μουσική δωματίου, 1939–1945), Théophile Laforge (βιόλα, 1894–1918), Jeanne Loriod (κύματα Martenot, 1970–2001),Vincent d'Indy (αρμονία, σύνθεση, 1851–1931),Rodolphe Kreutzer (βιολί, 1795–1826), Antoine Marmontel (piano), Jules Massenet (σύνθεση), Olivier Messiaen (αρμονία, 1941, σύνθεση, 1966), Darius Milhaud (σύνθεση,1892–1974),Yv
Το Conservatoire National Supérieur de Musique et de Danse de Paris από το 1990 στεγάζεται στο γνωστό κέντρο τεχνών και επιστημών που με το γενικό όνομα Σιτέ κατασκευάστηκε με πολλή φαντασία και γνώση αλλά και φιλοδοξία στο 19ο διαμέρισμα του Παρισιού. Το Ωδείο υπερηφανεύεται πλέον όχι μόνον για την ιστορία του αλλά και για το σχετικά πρόσφατο απόκτημά του, την Ορχήστρα του, την οποία ίδρυσε το 2002. Μαέστροι και νέοι μουσικοί (350 άτομα περίπου) αποκτούν γεύση και εμπειρία μιας πολύ σημαντικής εργασίας, προσεγγίζουν το συμφωνικό ρεπερτόριο και πλουτίζουν το κουρίκουλουμ με σημαντικές συναυλίες. Στις συναυλίες αυτές δεν είναι λίγες οι φορές που συμπράττουν ως σολίστες οι καθηγητές του Ωδείου.
Οι χώροι που στεγάζουν ωδείο κλπ καταλαμβάνουν τεράστια έκταση και γεωγραφικά ακουμπούν στα όρια του περιφερειακού του Παρισιού, με άλλα λόγια δεν είναι καθόλου κοντά σε αυτό που αποκαλούμε… Παρίσι. Σήμερα υπάρχουν δύο σταθμοί μετρό και πάμπολλα λεωφορεία για να μεταφέρουν στη Villette τον ενδιαφερόμενο, δίνοντας του (παράλληλα με τις ατέλειωτες ιδέες) την εντύπωση ότι βρίσκεται δύο βήματα από το κέντρο. Πρόκειται για μια κανονική πολιτειούλα, όπως το λέει η λέξη, πολύ ελκυστική όχι μόνον στους φιλόμουσους αλλά και σε πολλές άλλες ακόμα κατηγορίες επισκεπτών, που τους ενδιαφέρουν θέματα επιστημών, περιβάλλοντος, τεχνολογίας. Είναι επίσης μια γλυκιά βόλτα να περιφέρεσαι εκεί μέσα, μαζί με εκατοντάδες ανθρώπους που και αυτοί περιφέρονται μόνοι ή με συντροφιές σε ένα πάρκο που φρόντισαν να είναι πολύ περισσότερο από χώρος για να περιφέρεσαι... Τα τόσα νέα παιδιά με τα όργανα στον ώμο και τις παρτιτούρες στα χέρια, που περνούν πολλές ώρες μέσα κι έξω από τα μαθήματα του Ωδείου δίνουν τη νότα τους διασχίζοντας το χώρο του πάρκου, σταματώντας για λίγη χαλάρωση στο παγκάκι και τρώγοντας με βουλιμία ένα παγωτό. Συγκινούν αναμφίβολα κάθε μουσικό.
Η Villette, ένα πραγματικό παλιό χωριό που από το 18ο αιώνα κατοικούσαν γεωργοί, αργότερα έμποροι κρεάτων και κτηνοτρόφοι, είναι τώρα το μεγαλύτερο πάρκο της γαλλικής πρωτεύουσας και σφύζει πάντα από ζωή. Η κατασκευαστική σύλληψη της σημερινής της μορφής και αισθητικής ανήκει στον ελβετό αρχιτέκτονα Μπερναρ Τσουμί. Φιλοξενεί πλήθος κτισμάτων και βέβαια δραστηριοτήτων, όπως εκπαιδευτικά προγράμματα, επαγγελματικές δραστηριότητες, συνέδρια, εκθέσεις, συναυλίες κάθε είδους, παραστάσεις, τσίρκο, σινεμά, μαριονέττες, πρωτοποριακά δρώμενα, σεμινάρια κλπ.
Δείτε εδώ: http://www.cite-musique.fr/
Μια πολιτεία της μουσικής, καλά χτισμένη, οργανωμένη, με τα σύγχρονα κομφόρ, την πρόβλεψη και την υψηλού κύρους τεχνογνωσία, που οι «πολίτες» της δεν αρκούνται ποτέ σε όσα έχουν και απαιτούν πάντα βελτιώσεις... άπιαστο όνειρο; Γι αυτούς μάλλον όχι… σας εξομολογούμαι ότι κάθε φορά που επιστρέφω από το Παρίσι νιώθω βαθιά ένα παράπονο που με τυραννάει δυστυχώς για πολύ καιρό, αυτό είναι το κακό…
Θα μου πείτε τώρα, τι υπονοώ; Ε… ξέρετε!!!
Cité de la musique
δείτε και ακούστε:
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
http://www.youtube.com/watch?
Έφη Αγραφιώτη
effie.tar@gmail.com
(Αύγουστος 2009)
Επιμέλεια σελίδας: Κώστας Γρηγορέας