Μια εξαιρετική ροκ πρόταση από τους σαλονικιούς UNTIL RAIN!
(Δεν υπάρχουν, λέει, σημαντικοί νέοι δημιουργοί...
Μα ένα ελάχιστο ψάξιμο και να τες οι ταλεντάρες!)
(Κώστας Γρηγορέας)
* * * * *
(κυκλοφορίες ροκ - συνέντευξη)
UNTIL RAIN
The Reign of Dreams.jpg)
 | κάντε κλικ στο εικονίδιο-μεγάφωνο, |
Σε παλαιότερες δημοσιεύσεις της στήλης έγινε αναφορά στα δύο επιφανέστερα σχήματα του σκληρού ήχου της χώρας μας τους Rotting Christ και τους Firewind. Τα δύο αυτά συγκροτήματα - των Septic Flesh και Nightfall συμπεριλαμβανομένων- αποτελούν δυστυχώς και τα μοναδικά συγκροτήματα που αυτήν τη στιγμή κάνουν διεθνή καριέρα και χαίρουν του ειλικρινούς σεβασμού των ανά την υφήλιο metalheads. Αποτελεί πλέον άλλωστε κοινό μυστικό πως από την συντριπτική πλειοψηφία των ελληνικών συγκροτημάτων λείπει ο επαγγελματισμός. Αν κάποιος όμως ρίξει μια πρόχειρη ματιά στο τί ¨παίζει¨ στους εγχώριους συναυλιακούς χώρους τα τελευταία χρόνια, τότε ίσως ανακαλύψει ορισμένα ελληνικά σχήματα τόσο από την πρωτεύουσα και τη συμπρωτεύουσα, όσο και από την επαρχία, που όχι μόνο αποδίδουν αξιοπρεπώς πάνω στο σανίδι διασκευές και δικές τους συνθέσεις, αλλά έχουν και όλα (μα όλα!) τα φόντα για το μεγάλο βήμα στις σκηνές του εξωτερικού.
Η περίπτωση που θα μας απασχολήσει αυτήν τη φορά είναι εκείνη των Θεσσαλονικιών Until Rain, οι οποίοι κυκλοφόρησαν τον περασμένο Σεπτέμβρη το ντεμπούτο τους, ¨The Reign of Dreams¨. Οι Θεσσαλονικείς κινούνται στο χώρο του Progressive Metal ενός είδους που πολλοί αναγνώστες του Tar πιθανότατα θα το βρουν ενδιαφέρον καθώς θεωρείται το πιο ¨πολυσχιδές¨ παρακλάδι του σκληρού ήχου έχοντας τη δυνατότητα να δέχεται επιρροές και δάνεια από πληθώρα διαφορετικών και πολύ συχνά παντελώς άσχετων με το metal μουσικών. Όσοι ενδιαφέρονται να γνωρίσουν περισσότερα για το Prog Metal μπορούν να ρίξουν μια ματιά στους θεμελιωτές του, Dream Theater αλλά και στους Σουηδούς Pain of Salvation.
Το ιδίωμα του Progressive τα τελευταία ειδικά χρόνια διέρχεται μια σημαντική κρίση, γεγονός που έχει κάνει πολλούς οπαδούς του να το θεωρούν πλέον ¨νεκρό¨. Αυτός είναι και ένας παραπάνω λόγος που προσωπικά εντυπωσιάστηκα με τη δουλειά των Until Rain. Γιατί όχι μόνο η μουσική τους δεν ακούγεται φλύαρη αλλά καταφέρνουν να ενσωματώσουν με απόλυτη επιτυχία στο ποιοτικότατο metal τους στοιχεία που ξεκινάνε από την κλασσική μουσική και φτάνουν μέχρι και εκείνη της Ισπανίας αλλά και της Ανατολής. Οι μακροσκελείς συνθέσεις τους μπορούν να ακουστούν με μεγάλη ευκολία και ενδιαφέρον, όχι μόνο από τους φίλους του σκληρού ήχου αλλά και από τον κάθε μουσικόφιλο. Αξίζει επίσης να σημειωθεί πως τα μέλη της μπάντας διαθέτουν παρά το νεαρότατο της ηλικίας τους εξαιρετική τεχνική κατάρτιση. Ο Θοδωρής στις κιθάρες έχει έναν από τους πιο μεστούς και δυναμικούς ήχους που έχω ακούσει σε νέο metal κιθαρίστα, Ο Λευτέρης στα πλήκτρα με το μελωδικό του παίξιμο στολίζει κατάλληλα τα κομμάτια ενώ ο Αλέξης στα τύμπανα δεν περιορίζεται στο να πατάει στα απλά ρυθμικά τοπία αλλά εκπλήσσει ευχάριστα με τους αυτοσχεδιασμούς του. Το ίδιο ισχύει και για το δεύτερο μέλος του rhythm section της μπάντας, τον Ορέστη (μπάσο) που πρόσφατα αντικαταστάθηκε από τον Βασίλη. Μοναδικό ψεγάδι του δίσκου δεν είναι άλλο από τα φωνητικά. Ο Δαμιανός παρά την πολύ καλή χροιά που διαθέτει δυστυχώς αποτυγχάνει να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις των πολύπλοκων συνθέσεων με αποτέλεσμα τα ψηλά φωνητικά του να ακούγονται ερασιτεχνικά.
Το γεγονός αυτό όμως μικρή σημασία έχει αν αναλογιστεί κανείς πως τα μέλη του συγκροτήματος είναι σε θέση με τη μουσική ωριμότητα που διαθέτουν όχι μόνο να εντοπίσουν τις όποιες αδυναμίες τους αλλά και να κάνουν το βήμα παραπέρα. Ήδη κάνουν live σε διάφορους συναυλιακούς χώρους (κυρίως της Θεσσαλονίκης) ενώ παράλληλα δουλεύουν πάνω στον επόμενο δίσκο τους. Στο πρόσφατο πέρασμά τους από την Αθήνα, μίλησαν στο Tar τόσο για το ¨The Reign of Dreams¨ όσο και για άλλα ζητήματα γύρω από το συγκρότημα και τον σκληρό ήχο γενικότερα. .jpg)
Until Rain:
Δαμιανός-φωνή
Θοδωρής-κιθάρα
Λευτέρης-πλήκτρα
Βασίλης-μπάσο
Αλέξης-ντραμς
Σταύρος Κουδουνάς: Καταρχάς, θα ήθελα να μου δώσετε ένα σύντομο βιογραφικό της μπάντας.
Αλέξης: Την μπάντα την ξεκίνησα εγώ μαζί με τον προηγούμενο μπασσίστα, τον Ορέστη. Πήραμε και ένα άλλο παιδί για κιθάρα και αρχίσαμε παίζοντας διασκευές. Έχοντας την επιθυμία να μαθαίνουμε να παίζουμε συνεχώς νέα κομμάτια κατά κάποιον τρόπο ¨αναγκαστήκαμε¨ να βάλουμε πλήκτρα και φωνή στο συγκρότημα και έτσι πήραμε και τον Λευτέρη. Συνεχίσαμε έτσι για κάποιον καιρό μέχρι που ήρθε ο Θοδωρής ως κιθαρίστας και ο προηγούμενος τραγουδιστής μας, ο Σταύρος. Μαζί με τις διασκευές γράφαμε πλέον και δικά μας κομμάτια αλλά όχι σε εντατικούς ρυθμούς. Πήγαμε στο Schoolwave Festival το 2007 και από εκεί και πέρα, αποφασίσαμε να γράψουμε τον δίσκο μας, το ¨The Reign of Dreams¨. Τον Δεκέμβρη του 2008 ξεκίνησαν οι ηχογραφήσεις, τελείωσαν τον Ιανουάριο του νέου έτους και το Μάη έγινε η μίξη και η ηχογράφηση των νέων φωνητικών του Δαμιανού. Μέσα στο καλοκαίρι ψάξαμε για εταιρεία και τελικά ο δίσκος κυκλοφόρησε στις 14 του Σεπτέμβρη από τη Steel Gallery Records. Μέσα σε όλα αυτά προέκυψε και ένα πρόβλημα με τον Ορέστη και έτσι από το Νοέμβρη έχουμε στο μπάσο τον Βασίλη. Την περίοδο αυτή ψάχνουμε συνεχώς για live και ταυτοχρόνως ετοιμάζουμε το νέο μας υλικό.
Σ.Κ: Η συμμετοχή σας στο Schoolwave, το 2007 ως Delirium, κατά πόσο σας βοήθησε στο να προωθήσετε τη δουλειά σας;
Αλέξης: Σίγουρα ήταν σημαντική εμπειρία παρόλο που θα μπορούσαμε να είχαμε παίξει και καλύτερα.
Θοδωρής: Αναμφισβήτητα σα live ήταν εξαιρετικά σημαντικό και εντυπωσιακό θα έλεγα. Αρκεί να σκεφτεί κανείς πως τότε ήμασταν αρκετά μικροί σε ηλικία και παίξαμε μπροστά σε 7000 κόσμου περίπου. Γενικά είχε γίνει ένας μικρός ¨ντόρος¨ με τους Delirium. Είχαν ξεχωρίσει βέβαια και κάποιες άλλες μπάντες από εκείνο το φεστιβάλ. Πάντως, λίγοι μας θυμούνται από τότε μιας και στην ουσία αργότερα κάναμε ένα νέο ξεκίνημα και ασχοληθήκαμε πιο σοβαρά με την μπάντα.
Αλέξης: Πλέον μπορώ να πω πως κινούμαστε ¨βάσει σχεδίου¨ κάνοντας πιο συγκροτημένες κινήσεις.
Σ.Κ: Το όνομα Delirium στην συνέχεια μετατράπηκε σε Until Rain. Συμβολίζει κάτι;
Λευτέρης: Όπως το εκλάβει κανείς. Αυτό που μας ενδιέφερε ήταν να βρούμε ένα εύηχο όνομα…
Αλέξης: Συν του ότι μας αρέσει και η εικόνα της βροχής.
Λευτέρης: Γενικά το να βρεις όνομα για το συγκρότημα σου είναι μια εξαιρετικά δύσκολη διαδικασία. Σίγουρα όμως το συγκεκριμένο μας αρέσει όπως ακούγεται αλλά και η εικόνα που φέρνει στο μυαλό. Δεν κρύβεται πάντως πίσω του κάποιος ιδιαίτερος συμβολισμός η κάποια συγκεκριμένη ιστορία. Ο καθένας μπορεί να σκεφθεί το οτιδήποτε.
Σ.Κ: Ο δίσκος ονομάζεται ¨The Reign of Dreams¨ και οι στίχοι πραγματεύονται ένα κοινό θέμα. Μπορείτε να πείτε μερικά πράγματα σχετικά με αυτό;
Λευτέρης: Όντως πρόκειται για έναν concept δίσκο οι συνθέσεις του οποίου δηλαδή πραγματεύονται μια κοινή ιστορία. Χωρίς να μπω σε λεπτομέρειες, η ιστορία αυτή έχει να κάνει με ένα ατύχημα. Ένας άντρας χτυπάει μια έγκυο γυναίκα η οποία πεθαίνει. Στο σημείο αυτό μπαίνει στο concept και ένας ονειρικός κόσμος στον οποίο εισέρχεται ο άντρας αυτός όταν πέφτει κάποια στιγμή σε κώμα. Εκεί συναντάει και την έγκυο που σκότωσε. Μέσα λοιπόν από το ¨μπλέξιμο¨ αυτό περνάνε και άλλα μηνύματα όπως αυτό του έρωτα που δε θα εκπληρωθεί ποτέ, για τη σύνδεση ανάμεσα στη μητέρα και το παιδί (μιας και το παιδί γεννιέται τελικά) και άλλα παρόμοια.
Αλέξης: Μέσα από τη φανταστική αυτή ιστορία περνάνε μηνύματα και για τον σύγχρονο κόσμο. Είναι κάτι σαν μυθιστόρημα.
Θοδωρής: Τα κομμάτια πάντως του καινούριου δίσκου είναι στιχουργικά άσχετα το ένα με το άλλο και πραγματεύονται διάφορα κοινωνικά θέματα. Γενικότερα, χωρίς να γνωρίζω αν αυτό ήταν σωστή κίνηση ή όχι, η πρώτη μας προσπάθεια επιθυμούσαμε να είναι concept μιας και ήμασταν πιο μικροί και θέλαμε να ακολουθήσουμε κατά κάποιον τρόπο την παράδοση και τη ¨μόδα¨ του progressive που θέλει ο κάθε δίσκος να έχει να κάνει με κοινά θέματα..jpg)
Σ.Κ: Το στιχουργικό αυτό concept επηρέασε την τροπή που πήραν οι συνθέσεις ή η μουσική σας γράφτηκε ξέχωρα από τους στίχους;
Λευτέρης: Την επηρέασε αν και δεν ακολουθούμε κάποια συγκεκριμένη διαδικασία στη σύνθεση. Η σκοτεινιά που αποπνέει όμως ο δίσκος θα μπορούσα να πω πως οφείλεται κυρίως στους στίχους που μιλάνε για το θάνατο, την απόρριψη και λοιπά παρόμοια θέματα.
Αλέξης: Από εκεί και πέρα όμως σε ότι έχει να κάνει με τη μουσική, συνθέτουμε προσπαθώντας να συνδυάσουμε διάφορα είδη και να κάνουμε έτσι τις συνθέσεις πιο ενδιαφέρουσες για τον ακροατή.
Θοδωρής: Είχαμε δηλαδή στην άκρη πολλά κομμάτια αλλά και σκόρπιες μελωδίες που στο τέλος συνδυάστηκαν με τους στίχους που είχαν ήδη γραφεί.
Σ.Κ: Ποιες είναι οι κυριότερες επιρροές σας; Εγώ προσωπικά μπορώ να διακρίνω στοιχεία της μουσικής μεγάλων progressive σχημάτων όπως οι Rush, οι Fates Warning, οι Dream Theater, οι Shadow Gallery, οι Pain of Salvation και όχι μόνο.
Λευτέρης: O καθένας από εμάς έχει τις δικές του επιρροές. Πολλές όμως τυχαίνει να συμπίπτουν. Επίσης επηρεαζόμαστε και από μεμονωμένους μουσικούς, ανάλογα το όργανο που παίζουμε. Σε γενικές γραμμές πάντως έχουμε επηρεαστεί από τις μπάντες που ανέφερες και έχουμε διασκευάσει αρκετά κομμάτια τους.
Σ.Κ: Μπορείτε να μου πείτε συγκεκριμένα κάποιους δίσκους που σας έχουν επηρεάσει είτε ως συγκρότημα είτε ως μουσικούς;
Αλέξης: Εμένα προσωπικά με έχει επηρεάσει πολύ το ¨The Wall¨ των Pink Floyd. Αλλά σαν drummer σίγουρα έχω επηρεαστεί αρκετά από το ¨In Absentia¨ των Porcupine Tree. Υπάρχει όμως πολύ μουσική εκεί έξω και από όλα εκμαιεύεις και εν’ συνεχεία αφομοιώνεις στοιχεία.
Λευτέρης: Εγώ θα πω το ¨Be¨ των Pain of Salvation.
Βασίλης: Το ¨Images and Words¨ από Dream Theater.
Θοδωρής: Από Dream Theater νομίζω πως μια κοινή μας επιρροή είναι το ¨Metropolis Pt. 2: Scenes from a Memory¨.
Σ.Κ: Το είδος που παίζετε, το Progressive Metal, τα τελευταία τουλάχιστον χρόνια, θεωρείται το πιο κορεσμένο είδος του σκληρού ήχου. Ποια είναι η άποψη σας γι’ αυτό; Πιστεύετε πως μπορεί ο κορεσμός αυτός να επηρεάσει την απήχηση που θα έχει η μουσική σας στους οπαδούς του metal κυρίως;
Θοδωρής: Εγώ, χωρίς να είμαι τόσο ειδικός, βλέπω γενικά στις σύγχρονες μπάντες οποιουδήποτε είδους του metal πως τείνουν στο progressive έστω και λίγο.
Αλέξης: Υπάρχουν πια υπερβολικά πολλές μπάντες. Είναι πολύ δύσκολο να παίζεις απλά κλασσικό heavy metal και να ξεχωρίζεις. Το progressive πιστεύω πως σου δίνει ¨ταυτότητα¨.
Λευτέρης: Αυτή πάντως είναι η μουσική που μας βγαίνει αυθόρμητα. Και χωρίς να θέλω να κατηγορήσω τα άλλα είδη του metal, στο progressive δεν υπάρχει καμία συγκεκριμένη συνταγή και κανένας φραγμός όπως στο hard rock και το heavy metal.
Θοδωρής: Πάντα όμως υπάρχει η πιθανότητα του να παρουσιαστούν προβλήματα με τις εταιρείες, οι οποίες και θέλουν να διακινούν πιο ¨εύπεπτες¨ μουσικές.
.jpg)
Σ.Κ: Σχετικά με τις εταιρείες: Ήταν για σας εύκολο το να φτάσετε στην πραγματοποίηση του δίσκου αυτού; Υπήρξαν δισκογραφικές που δεν ενδιαφέρθηκαν να προωθήσουν τη δουλεία σας;
Θοδωρής: Η εταιρεία που διακινεί το δίσκο μας δε μας θέτει κάποιον περιορισμό.
Λευτέρης: Να διευκρινίσω όμως πως ο δίσκος έγινε από εμάς, με δικά μας έξοδα. Η εταιρεία έκανε απλά την κοπή.
Αλέξης: Δε γινόταν να πραγματοποιηθεί αλλιώς ο πρώτος μας δίσκος.
Θοδωρής: Εκτός κι αν κάποιος από εμάς ήταν γιος του διευθυντή της Universal (γέλια)!
Σ.Κ: Αποτελεί στόχο σας το να παίξετε live και στο εξωτερικό;
Λευτέρης: Εννοείται! Τελευταία στιγμή ακυρώθηκε ένα live μας στην Κωνσταντινούπολη και συνεχώς βρισκόμαστε σε συζητήσεις με συγκροτήματα του εξωτερικού έτσι ώστε να κάνουμε κοινές συναυλίες. Υπάρχει επίσης η πιθανότητα μέσα στους επόμενους μήνες να κάνουμε μια μίνι-περιοδεία στην Αγγλία.
Σ.Κ: Σας αποθαρρύνει καθόλου το γεγονός πως με εξαίρεση λιγοστά συγκροτήματα της χώρας μας, όλα τα υπόλοιπα απέτυχαν στο να κάνουν διεθνή καριέρα;
Θοδωρής: Για μένα είναι λογικό να συμβαίνει αυτό. Στην Ελλάδα υπάρχουν φοβεροί παίκτες-μουσικοί αλλά πολύ λίγες καλές ομάδες-συγκροτήματα.
Βασίλης: Άλλωστε το metal δεν έχει μέλλον στην Ελλάδα. Πρέπει να κινηθείς εκτός των συνόρων, αν θέλεις να ασχοληθείς επαγγελματικά με το συγκρότημά σου.
Θοδωρής: Άσε που είμαστε λαός που με τη νοοτροπία του και κάποιες άλλες ισχύουσες συνθήκες καταστρέφει τις εγχώριες μπάντες. Όταν για παράδειγμα ένα ανερχόμενο συγκρότημα χάνει μέλη του για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα εξαιτίας της στρατιωτικής θητείας, καταλαβαίνεις πόσο δύσκολο είναι να ορθοποδήσει μετά ξανά.
Αλέξης: Επίσης δεν υπάρχει και στήριξη από κανέναν. Είναι πρώτα απ’ όλα δύσκολο, ειδικά στην αρχή, να ορθοποδήσεις οικονομικά. Εγκαταστάσεις και χρήματα διατίθενται στην Ελλάδα μόνο για τα μπουζούκια. Στο εξωτερικό η πιο διαδεδομένη μουσική είναι το Ροκ. Στην Ελλάδα άργησε να έρθει. Γενικά είμαστε πολλά χρόνια πίσω σε αυτόν τον τομέα σε σχέση με χώρες όπως η Σουηδία που η metal μουσική είναι η πιο διαδεδομένη. Ακόμη, εδώ δεν υπάρχει και επαγγελματισμός και η σωστή νοοτροπία. Και δεν αναφέρομαι μόνο στον τομέα της μουσικής αλλά γενικότερα. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι οι Έλληνες δημόσιοι υπάλληλοι. Στις άλλες χώρες έχουν τουλάχιστον μια συνείδηση και ό,τι κάνουν, το κάνουν σωστά και χωρίς τεμπελιά!
.jpg)
Σ.Κ: Προσφάτως, μια από τις μεγαλύτερες progressive μπάντες, οι Pain of Salvation, δήλωσαν συμμετοχή στα σουηδικά προκριματικά της Eurovision. Θα κάνατε εσείς κάτι παρόμοιο στο μέλλον;
Θοδωρής: Δύσκολα. Δε νομίζω να κάναμε κάτι τέτοιο εμείς.
Λευτέρης: Αν κυνηγούσαμε το εύκολο χρήμα, θα μπορούσαμε να γράψουμε μια πιο απλή μουσική και δε θα ασχολούμασταν με το δύσκολο είδος που ασχολούμαστε τώρα. Ειλικρινά μου φαίνεται ηλίθια η απόφαση του Daniel Gildenlow (σ.σ: αρχηγός του συγκροτήματος) και δεν ξέρω αν κρύβεται κάτι πίσω από όλη αυτή την ιστορία. Όταν είχαν πάει οι Lordi πριν λίγα χρόνια στο θεσμό μου είχε φανεί ωραία η όλη φάση διότι είναι συγκρότημα που ούτως ή άλλως διασκεδάζει τον κόσμο, στοιχείο που είναι και το βασικό της Eurovision. Οι Pain of Salvation όμως αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα ονόματα του progressive.
Αλέξης: Είναι σα να ¨φτύνεις¨ τη μουσική που έχεις δημιουργήσει μέχρι σήμερα, όταν λαμβάνεις μέρος σε ένα θεσμό με τόσο ελαφρά τραγούδια. Οι στίχοι τους δεν έχουν καμία σχέση με το επίπεδο των στίχων των άλλων κομματιών.
Βασίλης: Σημαντικό είναι και το σε ποιους θα απευθυνθούν τελικά.
Δαμιανός: Άσε που τους Lordi τους ψήφισαν κατά κύριο λόγο άτομα που μισούν τη Eurovision για να δείξουν την αντίθεση τους με αυτόν το διαγωνισμό.
Σ.Κ: Πάμε πάλι στα του δίσκου: κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων, αλλάξατε τραγουδιστή. Αποτέλεσε αυτό πρόβλημα στο να δέσει το συγκρότημα με τη φωνή του Δαμιανού;
Δαμιανός: Στην αρχή ξόδεψα πάρα πολλές ώρες σε πρόβες, αρχικά με το Λευτέρη. Ομολογουμένως, το χρονικό διάστημα για να γνωρίσω το υλικό και να ¨δέσω¨ με τα παιδιά ήταν πολύ μικρό, άρα υπήρξε μεγάλη δυσκολία στην αρχή κυρίως. Στις ηχογραφήσεις είχα προσαρμοστεί περισσότερο.
Σ.Κ: Πιστεύεις πως θα μπορούσες να αποδώσεις καλύτερα τα τραγούδια αν ήσουν μεγαλύτερο χρονικό διάστημα στην μπάντα;
Δαμιανός: Δεν ξέρω αν παίζει τόσο μεγάλο ρόλο ο καιρός που είμαι στην μπάντα. Αλλά σίγουρα θα είχαμε περισσότερο χρόνο να δούμε τα τραγούδια.
Λευτέρης: Αν ήταν περισσότερο καιρό στο συγκρότημα, δε θα ήταν αυτή η μουσική του άλμπουμ. Ο δίσκος είχε γραφτεί για τη φωνή του προηγούμενου τραγουδιστή.
Δαμιανός: Αυτό ήταν και η μεγαλύτερη δυσκολία που συνάντησα. Το ότι έπρεπε δηλαδή να προσαρμόσω τη φωνή μου σε συνθέσεις που δεν είχαν γραφεί για τη φωνή μου. Άλλαξα κάποιες μελωδικές γραμμές και μπορώ να πω πως ήταν σα να διασκευάζω λίγο τα κομμάτια.
Σ.Κ: Είναι εμφανές πως διαθέτετε εξαιρετική τεχνική κατάρτιση παρά το νεαρό της ηλικίας σας. Αυτό φαίνεται και από το ότι οι συνθέσεις σας μόνο απλές και εύπεπτες δεν είναι. Έχει κάποιος από εσάς σχέση με είδη μουσικής όπως η Jazz ή η κλασσική;
Λευτέρης: Εγώ προσωπικά ακούω πολύ Jazz, Κλασσική και Ethnic μουσική.
Θοδωρής: Στην αρχή ήμασταν ¨παιδιά του Ωδείου¨. Έχουμε δηλαδή εγώ με την κλασσική κιθάρα και ο Λευτέρης με το πιάνο, κλασσική παιδεία.
Βασίλης: Για να παίξεις καλά ένα όργανο, οφείλεις να ψάξεις καλλιτέχνες που έχουν να κάνουν με διαφορετικές μουσικές από αυτήν που παίζεις..jpg)
Σ.Κ: Πιστεύετε δηλαδή πως απαραίτητη προϋπόθεση για να παίξει κάποιος καλού επιπέδου progressive είναι οι επιρροές από άλλα είδη;
Θοδωρής: Σίγουρα. Άμα παίζεις metal και ακούς π.χ. και κιθαρίστες άλλων ειδών, τότε εμπλουτίζεις το παίξιμό σου.
Αλέξης: Εμένα γενικά η γνώμη μου είναι πως όσο πιο καλή τεχνική κατάρτιση έχεις και όσο πιο πλούσιο παίξιμο διαθέτεις, τόσο πιο πολλά ¨εργαλεία¨ έχεις στην κατοχή σου έτσι ώστε να βγάλεις πιο εύκολα προς τα έξω αυτό που σκέφτεσαι.
Θοδωρής: Αυτό όμως δε σημαίνει πως η βασική μας προτεραιότητα είναι το να βελτιώσουμε θεαματικά την τεχνική μας. Η βασική μας προτεραιότητα είναι η μπάντα, κάτι που μας στερεί πολλές ώρες μελέτης. Σημασία για μας λοιπόν έχει η σύνθεση.
Σ.Κ: Και μια τελευταία ερώτηση: Θοδωρή, είπες πως έχεις ασχοληθεί με την κλασσική κιθάρα. Έχεις επιρροές από κάποιους κλασσικούς κιθαριστές;
Θοδωρής: Πιο παλιά είχα τρέλα με τον Segovia. Έχω επίσης όλα τα Café de l’ Art και διάφορους δίσκους του Νότη Μαυρουδή και έχω κάνει και βιβλία του Ευάγγελου Ασημακόπουλου αλλά και του Κώστα Κοτσιώλη.
Περισσότερα στο http://www.myspace.com/untilrain
Σταύρος Κουδουνάς
koudounas.tar@gmail.com
(Μάρτιος 2010)
Επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας