ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ - ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ (Στην Τίνα Βαρουχάκη) [Β` Μέρος]

 ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΦΩΤΟΠΟΥΛΟΣ 
ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Στην Τίνα Βαρουχάκη  [Β' Μέρος]
 

Φωτο: Γιάννης Γιαννέλος

«Έζησα όλη μου τη ζωή με τη διδασκαλία. Υπήρχαν εποχές που έπαιζα 4 φορές την εβδομάδα διαφορετικά προγράμματα με πολύ καλές αμοιβές. Τις δύσκολες ώρες, που δεν υπήρχαν συναυλίες (ξέρουμε πώς είναι η κλασική μουσική στην Ελλάδα) η διδασκαλία είναι αυτή που σήκωσε όλο το βάρος της ζωής. Τη σέβομαι και την εκτιμώ πάρα πολύ και θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να μεταλαμπαδεύω αυτό που έχω μάθει στους ανθρώπους που έχουν τη φλόγα».

Τ.Β. Επί σειρά ετών συμμετέχετε στο θερινό φεστιβάλ «Ημέρες Μουσικής Πρέβεζας» για κλασική κιθάρα και φλάουτο. Πώς οραματίζεστε τη συνέχεια αυτού ή και άλλων αντίστοιχων θεσμών που έχετε συμμετάσχει;

Δημήτρης Φωτόπουλος: η Πρέβεζα είναι ένα λαμπρό παράδειγμα. Ο Νίκος Ρώσσος και η Θάλεια Παπαγγελή, με το Ωδείο Πολυρυθμία, έχουν κάνει εκπληκτική δουλειά. Ένας οραματισμός μου είναι, αυτό να γίνει όχι μόνο Πανελλαδικά, αλλά και διεθνώς. Να έρχεται κόσμος από διάφορα μέρη, να διδάξει και να διδαχθεί. Να συμμετάσχουν και άλλα όργανα, να γίνει ένα Φεστιβάλ με μεγάλη πληρότητα συμμετοχών και συναυλίες, οι οποίες θα είναι σημαντικές. Κυρίως να αναπτυχθεί  μουσικά η περιοχή. Αυτό είναι ένα πολύ μεγάλο στοίχημα. Η γειτονική Λευκάδα, έχει μια μεγάλη μουσική παράδοση. Και η Πρέβεζα έχει, ως ένα σημείο, αλλά ένας από τους πρώτους στόχους, είναι να κάνουμε αυτές τις περιοχές πιο «πλούσιες» μουσικά. Σημαντικοί θεσμοί που υπάρχουν κοντά σε περιοχές, τις επηρεάζουν πολύ. Για παράδειγμα, το Λυγουριό, δίπλα στην Επίδαυρο.  Ήμουν μέλος Επιτροπής σε εξετάσεις του Δημοτικού Ωδείου Άργους. Όλα τα παιδάκια που ερχόντουσαν από το Λυγουριό,  μόνο και μόνο επειδή υπάρχει το θέατρο και οι παραστάσεις του, έχει δημιουργήσει μια τέτοια αύρα, που τα επηρέαζε θετικά και προχωρούσαν πολύ στις σπουδές τους! Το έζησα, το άκουσα με τα αυτιά μου! Ένας θεσμός, θα επηρεάσει ανθρώπους,  θα κινητοποιήσει κόσμο, θα γνωρίσουν μια διαφορετική μουσική,  θα στείλουν τα παιδιά τους στο ωδείο,  θα αναπτυχθεί ένα πολιτιστικό ρεύμα. Αυτό το φαινόμενο το παρατήρησα σε όλες τις διοργανώσεις που συμμετείχα. Από το Φεστιβάλ της Κοζάνης (1989/90) μέχρι το 2003 που δημιούργησα  το Φεστιβάλ Φλάουτου στον Βόλο. Αυτό αργότερα (2006 – 2009) με την υποστήριξη της εταιρείας FLUTEart που δημιουργήσαμε με τους συνάδελφους Νίκο Νικόπουλο, Νίκο Κουκή, Ναταλία Γεράκη και Κατερίνα Τσέντς μετονομάστηκε σε «μέρες Πλαγίαυλου» /FLUTEmeetings, το οποίο έφθασε σε πολύ υψηλό επίπεδο διδασκαλίας, συναυλιών, εκδηλώσεων και διεθνών διαγωνισμών. Συμμετείχαν κορυφαία ονόματα όπως: Andràs Adorjàn,  Jean-Claude Gérard, Carlo Jans,  Matthias Ziegler κ.α. Επίσης συμμετείχα, στο Μουσικό Καλοκαίρι το Φεστιβάλ που οργάνωσε ο Νάκας στην Ερέτρια (2011), και φυσικά τη Μουσική Κατασκήνωση (2012 – 2014) στο Συκούριο  και τα ιστορικά Αμπελάκια του Δήμο Τεμπών με οργανώτρια μια πολύ άξια γυναίκα τη Μένη Χατζηπαναγιώτου.

​Καρικατούρα του D. Piliotis

Τ.Β. Έχετε ερμηνεύσει σε πρώτη εκτέλεση στην Ελλάδα δυο έργα του Μ. Θεοδωράκη. Επίσης  ο Μάνος Χατζιδάκις, εισηγήθηκε να σας απονεμηθεί βραβείο για την ταινία «Στογγυλώ» του Μιχάλη Αναστασίου. Θα θέλατε να μοιραστείτε αναμνήσεις σας  με τους σπουδαίους Έλληνες μουσουργούς; 

Δημήτρης Φωτόπουλος: πάντοτε μέσα μου υπάρχει  το μικρόβιο της σύνθεσης και εκδηλώνεται με κάθε τρόπο. Δυστυχώς, δεν αφοσιώθηκα ακόμα τόσο πολύ σε αυτό, διότι η διδακτική και σολιστική μου σταδιοδρομία, δεν άφησαν πολύ χρόνο. Θέλω να πιστεύω ότι θα μπορέσω να το καταφέρω από δω και πέρα. Από το 1983, άρχισα να γράφω  μουσική για ταινίες φίλων σκηνοθετών, του Μανώλη Τσελεντάκη, του Σπύρου Δομαζάκη και του Μιχάλη Αναστασίου το «Χρώμα Καφέ» για φλάουτο και τσέλο (Κωστής Θέος). Η συνεργασία με τον  Μιχάλη, παγιώθηκε και το 1987 όταν παρουσίασε στο Φεστιβάλ της Θεσσαλονίκη το «Στογγυλώ» με μουσική μου βρέθηκα μπροστά σε μια ευχάριστη έκπληξη. Στην επιτροπή, συμμετείχε ο  Χατζιδάκις ο οποίος όπως μου είπαν ενθουσιάστηκε και πρότεινε να μου δοθεί ατύπως ένα βραβείο τιμής ένεκεν (καθώς θεσμικά δεν υπήρχε). Η μουσική γράφτηκε και ηχογραφήθηκε (Δ. Σέμσης/βιολί, Ο. Καλογριάδου/κιθάρα) μέσα σε τρία 24ωρα.

Πριν δυο χρόνια, o Μιχάλης Αναστασίου ανέλαβε μια εκπομπή στο Κανάλι της Βουλής, με τίτλο: «Ο Λόγος της Γραφής» (η οποία παίζεται ακόμα). Έγραψα σόλο φλάουτο, για τους τίτλους αρχής, τέλους και ενδιάμεσες γέφυρες. Μάλιστα ο Κώστας Γρηγορέας, έκανε ηχητικές παρεμβάσεις.

1.

2.

Τ.Β. Έχετε συνεργαστεί με το Τρίτο Πρόγραμμα. Τι αποκομίσατε από αυτή την εμπειρία; 

Δημήτρης Φωτόπουλος: στο Τρίτο Πρόγραμμα συνεργάστηκα το 1980, επί Χατζιδάκι. Κάναμε εκπομπή  με παραγωγό τον αγαπημένο μου φίλο, Νίκο Κροντηρά, γιού του Βασίλη  Κροντηρά,  σπουδαίου ηχολήπτη της Ραδιοφωνίας. Είμασταν μια αληθινή παρέα. Εγώ έγραφα τη μουσική  και την ερμηνεύαμε μαζί με τον πιανίστα Χρήστο Ζορμπά και  ο Γρηγόρης Βαφιάς, διάβαζε  τις «Μέρες» από το προσωπικό ημερολόγιο του Σεφέρη.  Μάλιστα, η εισαγωγή, ήταν ένα δικό μου θέμα, που το έπαιζα σόλο με φυσαρμόνικα. Ήταν τότε που ζήσαμε την παραίτηση του Μάνου υπό τους ήχους του «τσοπανάκος ήμουνα…», ο οποίος δεν ανέχτηκε να γίνει λογοκρισία (λόγω βωμολοχιών) στον Νίκο Χουλιαρά που διάβαζε τον «Λούσια» του. Από εκεί και πέρα, υπήρχαν και κάποιες άλλες εκπομπές που συμμετείχα ως μουσικός,  αλλά η μεγαλύτερη εμπειρία μου ήταν αυτή. Δεν ξεχνώ βέβαια τη συγκίνηση που ένιωθα δίπλα στον μεγάλο μας ποιητή Μανώλη Αναγνωστάκη όταν πρίν από 33 χρόνια στο Β πρόγραμμα της ΕΡΑ (αν δε με γελάει η μνήμη μου) κάναμε την εκπομπή «Φιλολογικοί περίπατοι στον Μεσοπόλεμο». Ήταν μια ιδέα του φίλου Γιώργου Ζεβελάκη όπου από εφημερίδες της εποχής του μεσοπολέμου «ζωντανεύαμε» ραδιοφωνικά δημοσιευμένες συνεντεύξεις προσωπικοτήτων της τέχνης (μουσικοί, εικαστικοί, σκηνοθέτες, ηθοποιοί κλπ), Τον δημοσιογράφο που έκανε τις ερωτήσεις αναπαριστούσε ο Μανώλης Αναγνωστάκης και την εκάστοτε προσωπικότητα, ένας καταξιωμένος καλλιτέχνης του ιδίου χώρου. Εγώ είχα αναπαραστήσει τον Μανώλη Καλομοίρη και τον Μάριο Βάρβογλη. Μάλιστα κατά την επιθυμία και την προτροπή του    ποιητή μας στο τέλος της εκπομπής ηχογράφησα ένα σόλο με το καινούργιο μου τότε φλάουτο.

 
Με τον Νίκο Κροντηρά και τον Γρηγόρη Βαφιά (Μέρες του Γ. Σεφέρη 1980)

Με τον Μανώλη Αναγνωστάκη (Φιλολογικοί περίπατοι στον Μεσοπόλεμο)

Τ.Β. Έχετε πραγματοποιήσει συνεργασίες  με διάφορα μουσικά  σύνολα. Θα θέλατε να μας αναφέρετε τις σημαντικότερες;

Δημήτρης Φωτόπουλος: ξεκίνησα το 1985, μόλις είχα πάρει μόλις το δίπλωμά μου, με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα Νέων (ΕΣΟΝ). Συνέπραξα  με το Ensemble Instrumental της Marie-Claude Chevalier, σε Εκκλησίες στη Γαλλία: στη Saint-Sulpice, στη Saint Julien le Pauvre (είναι μια Εκκλησούλα Κυπριακή, Ορθόδοξη, δίπλα στη Notre-Dame de Paris ) και στο φεστιβάλ Οστούνης στην Ιταλία, με τη Συμφωνιέτα Αθηνών το κονσέρτο του M. Blavet, με διεύθυνση Γιώργου Αραβίδη με την Συμφωνική Ορχήστρα του Δήμου Γλυφάδας στη γκαλερί Πιερίδη και στο φεστιβάλ Πάτρας με διεύθυνση Ε. Καλκάνη, με την Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ στα έργα Ζάχλωρος του Μπ. Κανά και το κοντσέρτο για φλάουτο του Ε. Κοκκόρη «Αναφορές της Νύχτας» με διευθυντή ορχήστρας τον Ν. Χριστοδούλου. Εργάστηκα στην Ορχήστρα της Οπερέτας της ΕΛΣ με την οποία μάλιστα, κάναμε και μια πολύ μεγάλη περιοδεία σε όλη την Ελλάδα. Ήμουν κορυφαίο φλάουτο στη συμφωνική Ορχήστρα του Βόλου, στην Ορχήστρα του Αμερικανικού Κολλεγίου, που διηύθυνε ο Δημήτρης Τουφεξής. Και υπήρξα 1^ο φλάουτο στη Ορχήστρα «Εναρμόνια» και ως σολίστ με αυτήν στο Ηρώδειο όπως είπα πιο πάνω. Αυτά ως προς τις Ορχήστρες. Συνέπραξα  με το σπουδαίο το κιθαριστικό σύνολο, «Κίθαρις», του οποίου επικεφαλής είναι ο Ιάκωβος ο Κολανιάν. Ερμηνεύσαμε το «Little Life», του Άγγελου Παπαφιλίππου,  ένα πολύ ιδιαίτερο έργο, στην αίθουσα του Φ.Σ. Παρνασσός. 

Εκεί όμως που νοιώθω ότι δημιουργώ, είναι με τη Μουσική Δωματίου. Υπήρξαν τόσο πρόσκαιρες, όσο και μακροχρόνιες συνεργασίες.  Το «Ελληνικό Τρίο», ξεπέρασε τα 20 χρόνια με συναυλίες σε όλη την Ελλάδα και σε πολλές χώρες του εξωτερικού! Είχαμε το σύνολο «Αθήνα 2004», με έγχορδα, πνευστά, άρπα την αγαπημένη μου Μαριάνα και φυσικά με Κοντραμπάσο  τον αγαπημένο μου φίλο, Ανδρέα  Ροδουσάκη, τον οποίο υπεραγαπώ.  Δημιουργήσαμε το «Τρίσημο» (φλάουτο βιολί και πιάνο) με την Κούλη Τσολοδήμου και τον Σέργιο  Σγάρα. Επίσης, συμμετείχα σε πάρα πολλά, κουιντέτα ένα εκ των οποίων ήταν το “Non legato” (Ν. Πατρικίδου, Απ. Χατωνίδης, Β. Νίνα και Δ. Μαλλούχος). Ο Κώστας  Γρηγορέας, μου έκανε την τιμή να μου αφιερώσει το “Spring Trilogy”, γραμμένο για τέσσερα φλάουτα, σε τρία μέρη.  Εν συνεχεία, το μετέγραψε  πολύ ωραία για κουαρτέτο ξύλινων (φλάουτο, όμποε/Στ. Θεοδωρόπουλος, κλαρινέτο/Στ. Ιωάννου και φαγκότο/ Τ. Φωτόπουλος)  και το παίξαμε στη συναυλία με έργα του, στο ΜΜΑ.  Ήταν για μένα πολύ συγκινητικό, που στο αναλόγιο του Φαγκότου, καθόταν ο γιός μου Τάσος ο Φωτόπουλος. Επίσης άλλα έργα του, που θαυμάζω, και  έχω τη χαρά να ερμηνεύω είναι το A Child’s fantasy και το «Λυρικόν», για φλάουτο, τσέλο και πιάνο το οποίο ηχογραφήσαμε στην αίθουσα συναυλιών Φ. Νάκας.

Ευάγγελος Κοκκόρης «Αναφορές της Νύχτας»

Ελληνικό Τρίο (συμμετέχει: βιόλα Νίκος Καραγιάννης)

​

Φωτο: Χάρης Ακριβιάδης

Τ.Β. Είστε ειδικευμένος στη μουσική δωματίου. Κυρίως με μουσικούς ποιων οργάνων επιδιώκετε συνεργασίες;

Δημήτρης Φωτόπουλος: συνεργάστηκα ως ντούο με πολλά όργανα : τσέμπαλο, Εκ. Όργανο, άρπα, κιθάρα και πιάνο. Μου αρέσει όμως να παίζω με τόσο με μικρό αριθμό εγχόρδων ή και πνευστών καθώς και με τους συνδυασμούς τους. Αγαπώ πολύ τα σύνολα που χτίζονται με βάση την κιθάρα ή την άρπα. Δεν θα έλεγα όμως όχι σε ένα σεξτέτο για 4 ξύλινα, κόρνο και πιάνο. Όλα τα σχήματα, ανεξαρτήτως οργάνων είναι οργανισμοί που τους ζωντανεύει η Μουσική.  Το 2000,  η τότε ΝΕΤ, μου έκανε την τιμή, να μου αφιερώσει μια ολόκληρη εκπομπή «Μουσική και Μουσικοί» με συνέντευξη του Μιχάλη Μεσσήνη. Συμμετείχαν όλοι σχεδόν οι συνεργάτες μου εκείνης της εποχής. Τελείωνε μάλιστα με ένα έργο του Jindrich Feld  για 9 φλάουτα, που έπαιζα μαζί με μαθητές μου. 

Τ.Β. Πώς ξεκίνησε η σταδιοδρομία σας ως διδάσκων;

Δημήτρης Φωτόπουλος: ανάμεσα στα υποχρεωτικά μαθήματα του Ωδείου, ήταν και το πρακτικό διδασκαλείο. Δεν ξέρω πώς και γιατί,  από έναν  μαθητή, το πολύ δυο, που έπρεπε να αναλάβω,  μου ήρθαν… δεκαπέντε! Μάλιστα, όταν τελείωσα και πήρα τον βαθμό μου, τηλεφωνούσαν  οι γονείς  ζητώντας μου να μη φύγω και να συνεχίσω να είμαι ο δάσκαλος τους! Έχω πολύ μεγάλη έφεση στη διδασκαλία. Το κυριότερο είναι ότι όλα τα παιδάκια κοντά μου, αγαπήσανε το φλάουτο και τη Μουσική. Αυτός ήταν ο γνώμονάς μου. Πέρα από το να καταπολεμήσεις τις τεχνικές δυσκολίες, για να επιτύχεις σωστό παίξιμο, το κυριότερο είναι να εμφυσήσεις στους μαθητές την αγάπη για τη Μουσική και το όργανο.  Όταν αποφοίτησα από το Ωδείο Αθηνών, άφησα μια αίτησή μου εκεί. Συνέχισα τη διδασκαλία στο Ορφείο. Επρόκειτο να ιδρυθεί και το Ωδείο του Νάκα. Θυμάμαι τόσο  ο Γιώργος, όσο  και ο Κώστας  Νάκας, μου είχαν πει: «δεν υπάρχει περίπτωση να γίνει Ωδείο χωρίς εσένα!» Τότε είχα μια συνεργασία με τη Μίνα  Ζάννα, σύζυγο του Παύλου Ζάννα, εγγονού  της Πηνελόπης Δέλτα. Ένας σπουδαίος άνθρωπος και ο πρώτος Πρόεδρος του Κέντρου Ελληνικού Κινηματογράφου, μετά τη Δικτατορία. Τέλος Καλοκαιριού, του ΄85, ετοιμάζαμε με τη Μίνα, μια συναυλία στην Παναγία του Κάστρου στη Ρόδου. Σε μία πρόβα, μου ανέφερε ότι  μια φίλη της, πηγαίνοντας να γράψει για δεύτερη χρονιά  το παιδί της στο Ωδείο Αθηνών, της είπαν ότι: «φέτος διδάσκων θα είναι ο κ. Φωτόπουλος». Εγώ  δεν είχα ιδέα!  Επικοινωνώ με τον τότε γραμματέα του Ωδείου, τον Κωστή  Λειβαδέα,  (έναν «θεατράνθρωπο» που είχε αναλάβει τη Δραματική Σχολή) και μου λέει: «σε θέλει ο Διευθυντής Μ. Παλλάντιος, να μιλήσετε». Ήταν και Καθηγητής μου στο ειδικό Αρμονίας. Τον συνάντησα λίγες μέρες αργότερα και μου είπε: «Θα δοκιμαστείς για έναν χρόνο, εάν πετύχεις θα παραμείνεις, εάν δεν επιτύχεις, θα πάρεις την άγουσα». Πράγματι, ανέλαβα την τάξη του φλάουτου. Στο τέλος της σχολικής χρονιάς, παρουσιάστηκαν οι μαθητές μου στις ετήσιες εξετάσεις. Όταν τελείωσαν οι εξετάσεις, σηκώθηκε ο  Χαράλαμπος Φαραντάτος, έφορος των Πνευστών Οργάνων, (ο  μόνος Έλληνας που του ζητήθηκε να γίνει Καθηγητής στο Κονσερβατουάρ του Παρισιού) και είπε: «συγχαρητήρια στον κ. Φωτόπουλο! Ακούσαμε μια εξαίρετη τάξη!»

Τ.Β. Θυμάστε κάποια φάση της ζωής σας, που η αντοχή σας στη μουσική καριέρα να «δοκιμάστηκε»;

Δημήτρης Φωτόπουλος: όταν το Ωδείο Αθηνών έφυγε από την Πειραιώς από το παλαιό της κτίριο, αυτό που σήμερα στεγάζει τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου και πήγε στη Ρηγίλλης, εκεί που είναι σήμερα, στο εκπληκτικό κτίριο του Ι. Δεσποτόπουλου. Από τότε  έπαιρνε  επιχορήγηση ως αντάλλαγμα που έδωσε στο Δημόσιο το ακίνητο της Πειραιώς. Αλλά πολεμήθηκε πάρα πολύ τόσο ο Παλλάντιος προσωπικά όσο και το ίδιο το Ωδείο Αθηνών. Ο κάθε Υπουργός που αναλάμβανε, έκοβε και κάτι από την επιχορήγηση. Φτάσαμε από το 2005 μέχρι το 2007 ίσως και το 2008 να μείνουμε για 3 χρόνια απλήρωτοι! Περάσαμε μια κρίση πριν την κρίση!!!

Τ.Β. Από τα πρώτα βήματα της διδασκαλίας σας, έως σήμερα, το επίπεδο των μαθητών φλάουτου βαίνει αυξανόμενο ή μειούμενο;

Δημήτρης Φωτόπουλος: κατηγορηματικά  λέω ότι βαίνει αυξανόμενο. Bελτιώνω τις απαιτήσεις μου, ασχολούμαι πολύ και πετυχαίνω να έχω πολύ μικρές ηλικίες, που παίζουν εξαιρετικά καλά. Παράλληλα, είμαι απαλλαγμένος από τις προκαταλήψεις ότι όλοι οι μαθητές μας, πρέπει να ακολουθήσουν τη δική μας πορεία! Υπάρχουν παιδιά που έχουν άλλα «όνειρα», αλλά χρειάζονται το φλάουτο. Υπάρχουν επιστήμονες, πάρα πολύ προοδευμένοι στον τομέα τους, που παίζουν  πολύ ωραίο φλάουτο.  Ένα πολύ βασικό στοιχείο της προόδου στη διδασκαλία μου, είμαι εγώ ο ίδιος. Μελετάω συνεχώς,  τουλάχιστον από ένα τρίωρο, έως 5-6 ώρες ημερησίως. Βελτιώνομαι από μέρα σε μέρα. Θα ήθελα να μελετάω πιο πολύ. Αυτό ζητάω από τον εαυτό μου και αυτό  με κάνει να γίνομαι ιδιαίτερα απαιτητικός, με όσους θέλουν να ζήσουν από τη Μουσική όχι για να τους «βασανίσω»,  αλλά για να τους κάνω να συνειδητοποιήσουν ότι είναι ικανοί για κάτι αληθινό. Έχω και μαθητές μεγάλης ηλικίας! Κάποια στιγμή, μου ήρθε ένας κύριος που ήταν πάνω από 60 χρονών, καθηγητής στην έδρα  της φυσικής μηχανικής του ΕΚΠΑ. Έχω γνωρίσει πολύ κόσμο έτσι. Και είμαι ευτυχής που είχα πάρα πολύ καλή επαφή μέχρι τώρα με τους μαθητές μου. Έζησα όλη μου τη ζωή με τη διδασκαλία. Υπήρχαν εποχές που έπαιζα 4 φορές την εβδομάδα διαφορετικά προγράμματα με πολύ καλές αμοιβές. Τις δύσκολες ώρες όμως, που δεν υπήρχαν οι συναυλίες (ξέρουμε πώς είναι η κλασική μουσική στην Ελλάδα) η διδασκαλία είναι αυτή που σήκωσε όλο το βάρος της ζωής. Τη σέβομαι, την τιμώ και θεωρώ ότι είναι υποχρέωσή μου να μεταλαμπαδεύω αυτό που έχω μάθει, στους ανθρώπους που έχουν τη φλόγα.

Τ.Β. Στην covid-19 εποχή, είναι γνωστό ότι ακυρώθηκαν προγραμματισμένες συναυλίες. Προγραμματίζετε  τη χρονική μετάθεσή τους για το 2021;

Δημήτρης Φωτόπουλος: όλοι οι διοργανωτές, μου ζήτησαν να παραμείνω ενεργός, διότι όλα θα επαναληφθούν αμέσως μόλις τελειώσει η πανδημία. Άρα επίκειται  η συναυλία με την Αννίτα Λεφάκη που θα ερμηνεύσουμε τις σονάτες Μπαχ στην πινακοθήκη Κουβουτσάκη. Επίσης, τις Σουίτες του Claude Bolling, για φλάουτο και τζαζ πιάνο τρίο με την Κούλη Τσολοδήμου. Καθώς και οι συναυλίες, με το σύνολο «Πλαγίαυλος» 15-20 φλάουτων, αποτελούμενο τόσο από  σημερινούς όσο και από επαγγελματίες πρώην μαθητές μου.

Σε αυτή τη συγκυρία, ετοιμαζόμαστε να ηχογραφήσουμε με τον Δημήτρη  Παππά, έναν πολύ προικισμένο και ευαίσθητο κιθαρίστα, όλο το έργο του Κυριάκου Τζωρτζινάκη. «Τα Πέντε Κάστρα» είναι έτοιμα, όπως και το «Κυνηγώντας τον Ιαγουάρο». Είναι όλα τα έργα γραμμένα για κιθάρα-φλάουτο. Θα είχαμε έτοιμο όλο το ηχογράφημα, αν δεν μας είχε σταματήσει ο covid. Υπάρχουν πολλά έργα του Κυριάκου, τα οποία θέλω να ηχογραφήσω. Επίσης γράφω  τα κείμενά του σε  πρόγραμμα στον υπολογιστή, για να εκδοθούν. Θέλουμε να δημιουργήσουμε μια Συλλογή με έργα του Κυριάκου Τζωρτζινάκη για να διασωθούν. Είναι το έργο της ζωής του που το θεωρώ πολύ σημαντικό.

Τ.Β.Yπάρχει κάτι που θα θέλατε να συμπληρώσετε και δεν σας έδωσα την ευκαιρία μέσω των ερωτήσεων;

Δημήτρης Φωτόπουλος: θα ήθελα να αναφέρω την τιμή που μου έκανε η ΕΡΤ να είμαι για πολλά χρόνια στην επιτροπή των εξετάσεων για την επιλογή Ελλήνων μουσικών στην Ορχήστρα Νέων της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ήμουν επίσης  στην επιτροπή υποτροφιών του ΙΚΥ.  Αυτή την εποχή, μεταφράζω  διάφορα βιβλία. Έχω μεταφράσει  το Marcel Moyse “De La Sonorite”,  (εκδόσεις A. Leduc) το οποίο αναφέρεται στον ήχο του φλάουτου. Δεν έχω πάρει δικαιώματα για την έκδοσή του, σκοπεύω όμως να κινηθώ προς αυτή την κατεύθυνση. Επίσης έχω ξεκινήσει να μεταφράζω  ένα από τα τρία δοκίμια της εποχής του μπαρόκ, τη Μέθοδο για το πώς να παίξει κανείς το Πλάγιο Φλάουτο του Johann Joachim Quantz, τη Μουσική Προσφορά του J. S. Bach (H. T. David) και το Pardon, Bach της A. Dommel – Diény. Έχω και τις συνθέσεις μου και πρέπει να αφιερωθώ για να προχωρήσουν. Τέλος θα ήθελα να ευχαριστήσω την οικογένεια μου, αυτή που μου δίνει δύναμη να υλοποιώ όλες μου τις εμπνεύσεις. Τη γυναίκα μου τη Μαριάνα, η οποία υπήρξε και συνάδελφός μου (έπαιξε άρπα για πολλά χρόνια στην ορχήστρα της ΕΛΣ) που σήμερα κάνει μια εξαιρετική πορεία στο χώρο της ιατρικής και τα παιδιά μου, δύο προικισμένους καλλιτέχνες την Έλλη που πρόσφατα τελείωσε την Σχολή Καλών Τεχνών (παίζει και πολύ ωραίο τσέλο, θα μπορούσε κάλλιστα να ζήσει από αυτό) και τον Τάσο έναν εξαίρετο μουσικό (και όχι μόνο) που σπουδάζει φαγκότο στην Ανώτατη Ακαδημία Μουσικής της Βαϊμάρης. Θεωρώ τον εαυτό μου έναν τυχερό άνθρωπο που η ζωή του φέρθηκε πολύ καλά. Αυτό που ήθελα πάντα από αυτήν, ήταν να κάνω μουσική και να την κάνω με όποιο τίμημα. Ανέκαθεν αυτό προσπαθούσα και αυτό πάντοτε θα προσπαθώ! 

 ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΔΩ ΤΟ Α' ΜΕΡΟΣ ΤΗΣ ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗΣ
http://www.tar.gr/content/content.php?id=6076    

Τίνα Βαρουχάκη 
varouchaki.tar@gmail.com
Μάρτιος 2021

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας
(Η επιμέλεια του κειμένου είναι ευθύνη του αρθρογράφου)