…και τα μυαλά στα σκουπίδια!
Προς Μάρτιν Σκορτσέζε – Αμερική
Αγαπητέ παλιέ φίλε Μάρτιν τι νέα, τι κάνεις;
Πήγα χθες βράδυ να δω την καινούργια σου ταινία «Ο Πληροφοριοδότης», όμως για να σου πω τη μαύρη αλήθεια το μετάνιωσα. Γιατί; Ε λοιπόν θα σου εξηγήσω και θα σου κάνω πολλά παράπονα. Κι αυτό γιατί σε έχω σε εκτίμηση.
Θα ξεκινήσω θυμίζοντας σου τη συμφωνία που ισχύει: Εσείς θα φτιάχνετε ταινίες για να διασκεδάζουμε και μουσική για να χοροπηδάμε. Εμείς θα σας σερβίρουμε σουβλάκια, μουσακά και παραλίες. (Βέβαια, δε λέω, έχετε κι ένα λόγο παραπάνω γιατί εσείς έχετε το χρήμα, εσείς κάνετε κουμάντο).
Αλλά από σένα ειδικά φίλε Μάρτιν, περίμενα να ξηγιέσαι καλύτερα! Και θα γίνω πιο συγκεκριμένος: Εγώ, όταν έρχεσαι στην πατρίδα μου, σου σερβίρω το σουβλάκι με χυμένα μυαλά αντί για κρέας; (Το πολύ-πολύ να είναι λίγο σάπιο το κρέας, αλλά όχι και χυμένα μυαλά!)
Εγώ δε φροντίζω τουλάχιστον η δική σου παραλία να είναι καθαρή; Είδες ποτέ χυμένα μυαλά στη Μύκονο, στη Ρόδο;
Εσύ όμως, λες και δεν έχεις φιλότιμο πια φίλε μου! Τι ήταν αυτή η ταινία που μου έστειλες να δω; Κάθισα υπομονετικά μέχρι το τέλος και δεν έφυγα όπως άλλοι, επειδή σε αγαπώ και σ’ εκτιμώ κι εσένα και το φίλο σου τον Τζακ Νίκολσον. Όμως βρε Μάρτιν, τι τέλος ήταν αυτό; Μυαλά στον τοίχο, μυαλά στο πάτωμα, μυαλά στο ταβάνι, μυαλά στο πεζοδρόμιο… Έλεος!
Παλιά μου έβαζες και λίγο σεξ στο ενδιάμεσο και χαλάρωνα λίγο. Τώρα μου έδειξες λίγο σουτιέν, λίγο βρακί και αυτό ήταν όλο! Ε, λοιπόν, δεν είσαι καθόλου εντάξει. Στη συμφωνία είναι ξεκάθαρο: αίμα και σπέρμα. Που ήταν το σπέρμα Μάρτιν; Μαθαίνω ότι στην πατρίδα σου τελευταία το θεωρούν άσεμνο. Αλλά απάντησε μου: είναι άσεμνο το σπέρμα και δεν είναι άσεμνο το: μυαλά στον τοίχο, μυαλά στο πάτωμα, μυαλά στο ταβάνι, μυαλά στο πεζοδρόμιο;
Φυσικά και δε φταις μόνο εσύ! Φταίνε και οι φίλοι σου εδώ που με πήραν στο λαιμό τους. Να κάτι κριτικές! Αστεράκια να δουν τα μάτια σου. Τελικά σκέφτομαι, ή πρέπει να τους έχεις κάνει μάγια, ή να τους ταΐζεις χαβιάρι.
Άσε που μου’ ρχεται να νοικιάσω το έργο σε DVD για να μετρήσω πόσες φορές ακούγεται το fuck, fucker και mother-fucker. Ρε, μήπως έχετε και εσείς, οι του κινηματογράφου, ειδικά software σαν αυτά της μουσικής, που τους βάζεις δυο-τρεις ιδέες και τι στυλ το θέλεις το κομμάτι και αυτά σου γράφουν τα υπόλοιπα; Γιατί μη μου πεις ότι κάθισες να γραφείς στο σενάριο τις λέξεις fuck, fucker και mother-fucker τόσες φορές; Αυτό Μάρτιν θα σου έτρωγε μια βδομάδα δουλειά από μόνο του! (Μπα, μάλλον πρέπει να υπάρχει ειδικό software φτιαγμένο για τη σύγχρονη εμπορική μπουρδο-ραπ, που το αγόρασες και συ).
Άκουσε όμως φίλε μου Μάρτιν, καταλαβαίνω τη θέση σου σαν ελεύθερος επαγγελματίας. Οι εποχές άλλαξαν, άλλαξες και εργοδότη, τι να κάνεις να μείνεις χωρίς δουλειά; Το καταλαβαίνω. (Να’ ξερες πόσοι φίλοι μου εδώ κατάντησαν να δουλεύουν στα σκυλάδικα…)
Γι' αυτό και δεν το κρύβω ότι βλέποντας την ταινία σκέφτηκα: “δεν μπορεί, ο Μάρτιν ξέρει. Από δω θα το φέρει, από κει θα το φέρει, δε θα το ξεφτιλίσει!”. Μέχρι που σκέφτηκα ότι μπορεί να είμαι χαζός κι εκτός εποχής.
Όχι όμως φίλε μου… Να έβλεπες το τι γέλιο έπεσε στο τέλος, όταν τους καθάρισες όλους και τα μυαλά φεύγανε δεξιά κι αριστερά! Εκεί που είχες υπολογίσει εσύ ότι θα έπρεπε να είμαστε συγκλονισμένοι, εμείς γελάγαμε.
Τέλος πάντων, δε θα σε στενοχωρήσω άλλο. Παρόλο που πάντα ήσουν λίγο βίαιος τύπος, είσαι από αυτούς που εκτιμώ. Για να στο δείξω λοιπόν και για να μη με θεωρήσεις υπανάπτυκτο, σε χαιρετώ εγκάρδια με τον τρόπο που εσύ μου έδειξες ότι όλοι χαιρετιόσαστε στην πατρίδα σου:
“Bye, bye mother fucker!”
Σε φιλώ
Κώστας
ΥΓ. Και μια τελευταία παράκληση. Εφόσον δεν μπορώ να κάθομαι συνέχεια σπίτι μου και έχω αρχίσει να το ψιλοπαίρνω απόφαση ότι τέτοια έργα θα βλέπω πια, πες καμιά κουβέντα στους δικούς σου για λίγο περισσότερο σεξ στα έργα σας. Εσένα ο λόγος σου έχει πέραση! Πες τους ότι ανάμεσα στις βίαιες σκηνές ο πελάτης χρειάζεται να χαλαρώσει και λίγο. (Θύμισε τους πως στη συμφωνία έχετε αφήσει να εννοηθεί ότι το πήδημα μας το επιτρέπετε). Επίσης, φροντίστε να είναι καλό πράμα και έξυπνα δοσμένο ώστε να μην κομπλάρουμε κι εμείς οι διανοούμενοι.
Ξέρεις εσύ, όπως γινόταν παλιά…
Κώστας Γρηγορέας
grigoreas@tar.gr
www.grigoreas.gr
Δεκέμβριος 2006
_1.jpg)
