Η θέση της Ελληνικής μουσικής στον ψηφιακά διασυνδεδεμένο κόσμο μας [Μέρος 1ο] (του Αντώνη Πλέσσα)

Η θέση της Ελληνικής μουσικής
στον ψηφιακά διασυνδεδεμένο κόσμο μας
(Μέρος 1ο)

 

Στην αυγή της νέας χρονιάς επέλεξα να ασχοληθώ μ’ ένα θέμα που μ’ απασχολεί εδώ και καιρό και αφορά τη σημασία, τους όρους και τις προϋποθέσεις για μια εξωστρεφή παρουσία και διάθεση της Ελληνικής μουσικής:
α) Στις διεθνούς αναγνώρισης και εμβέλειας υπηρεσίες διαδικτυακής πρόσβασης σε μουσικά έργα (Spotify, Deezer, iTunes Radio, Rdio κ.α.) 
β) Στα διεθνούς αναγνώρισης και εμβέλειας διαδικτυακά μουσικά καταστήματα (iTunes, Amazon MP3, Rhapsody, Zune, Google Play κ.α.)

Τα τελευταία χρόνια οι συζητήσεις με συναδέλφους για την παρουσία των έργων μας στις αγορές του κόσμου, δίνουν και παίρνουν. Ενώ παλαιότερα είχε κάθε νόημα να διαχωρίζουμε την εσωτερική από την εξωτερική αγορά, στον ψηφιακό διασυνδεδεμένο κόσμο μας η αγορά είναι ΜΙΑ και η πρόσβαση σε αυτήν απέχει λίγα μόνο “κλικ”.
Η σωστή ερμηνεία των λόγων που προκάλεσαν τις αναταράξεις στην μετάβαση από την αναλογική στην ψηφιακή εποχή καθώς και οι κατάλληλες ερωτήσεις αποτελούν προϋπόθεση για την εύρεση των κατάλληλων απαντήσεων.

Πλεονεκτήματά για τη διάδοση της Ελληνικής μουσικής στο σύγχρονο περιβάλλον. 

Μέχρι πρόσφατα και με εξαίρεση τα έργα λίγων Ελλήνων δημιουργών η έκθεση του κύριου κορμού της Ελληνικής μουσικής περιορίζονταν στα φυσικά σύνορα της χώρας. Ορισμένοι από τους λόγους απουσίας της ανέκαθεν ζητούμενης, αλλά αναγκαίας σήμερα, εξωστρέφειας ήσαν οι ακόλουθοι:
α) Η απουσία εύκολων διαδικαστικά και οικονομικά προσιτών τρόπων προώθησης και διάθεσης των έργων Ελλήνων δημιουργών στη διεθνή αγορά.
β) Η απουσία μιας Εθνικής πολιτικής για τη προώθηση της Ελληνικής μουσικής.
γ) Η υποβαθμισμένη παρουσία του ρόλου των εκδοτών που παραδοσιακά ασχολούνται με την προώθηση των έργων των συμβαλλόμενων συνθετών και στιχουργών εντός αλλά και εκτός χώρας μέσω συνεργασιών του με υποεκδότες. 
δ) Η δυνατή εσωτερική ζήτηση που ως τις αρχές του νέου αιώνα κάλυπτε σε μεγάλο βαθμό τα οικονομικές απαιτήσεις των δημιουργών.

Ποιοι παράγοντες κατέστησαν εφικτή την προώθηση και διάθεση των έργων στη διεθνή αγορά; 

Oι εξελίξεις στους χώρους της τεχνολογίας και των τηλεπικοινωνιών σε συνδυασμό με νέα επιχειρηματικά μοντέλα και την με ταχύτερους ρυθμούς αδειοδότηση από πλευράς των κατόχων ηχογραφημάτων ανέδειξαν νέους τρόπους πρόσβασης του κοινού στα μουσικά έργα. Οι παράγοντες που κατέστησαν εφικτή τη διεύρυνση της αγοράς επιτρέποντάς μας να δειγματίσουμε, προωθήσουμε και διαθέσουμε τα έργα μας στη διεθνή αγορά είναι οι ακόλουθοι

1. Ο εκδημοκρατισμός των εργαλείων παραγωγής: 

Η μείωση του κόστους παραγωγής ως αποτέλεσμα των τεχνολογικών εξελίξεων που κατέστησαν εφικτή την πρόσβασή μας σε εργαλεία που λίγα χρόνια πριν ήσαν απαγορευτικά ακριβά για τους περισσότερους.
Σήμερα, εκατομμύρια επαγγελματιών και παθιασμένων ερασιτεχνών έχουν ισότιμη πρόσβαση στα εργαλεία παραγωγής ηχογράφησης και μίξης της μουσικής, εγγραφής και επεξεργασίας εικόνας, σχεδιασμού λογισμικού, σχεδιασμού προϊόντων κ.α. και μάλιστα με επαγγελματική ποιότητα.

2. Ο εκδημοκρατισμός της διανομής: 

Η εξέλιξη του διαδικτύου διευκόλυνε την ψηφιακή διανομή περιεχομένου και μείωσε δραστικά τα κόστη αποθήκευσης, επικοινωνίας και συναλλαγών καθιστώντας εφικτό, το μέχρι πρότινος απαγορευτικό λόγω κόστους, άνοιγμα νέων αγορών για τα κάθε είδους προϊόντα που δεν εμπίπτουν σε εκείνα που χαρακτηρίζονται εμπορικά.

3. Η μείωση του κόστους αναζήτησης προϊόντων στην προσπάθεια σύνδεσης της προσφοράς με τη ζήτηση: 

Η πρόκληση για την πώληση περιεχομένου που δεν χαρακτηρίζεται ως εμπορικό (η ποιότητα του έργου δεν πρέπει να συγχέεται από τον χαρακτηρισμό του ή μη ως εμπορικού) είναι:

α) Να γνωστοποιηθεί αφενός η ύπαρξή του 
β) Να εξασφαλιστεί αφετέρου σε αυτό η πρόσβασή των εν δυνάμει αγοραστών.
Η παρουσία ισχυρών μηχανών αναζήτησης αλλά και προτάσεων (recommendations) με βάση το προφίλ κάθε καταναλωτή, η αξιολόγηση και βαθμολόγηση από πλευράς των χρηστών (comments) και η δημιουργία διαδικτυακών κοινοτήτων με χρηστές που μοιράζονται τα ίδια ενδιαφέροντα (communities) διευκολύνουν τη διαδικασία αυτή κατά πολύ.

Στο δρόμο της μακριάς ουράς.

Παράλληλα με τα όσα προανέφερα αναδείχτηκαν νέα επιχειρηματικά μοντέλα όπως αυτά που στηρίζονται στο σκεπτικό που πρώτος διατύπωσε ο συγγραφέας Chris Anderson με τον όρο “Long Tale” (Μακριά ουρά). Τα μοντέλα αυτά εστιάζουν στην προσφορά ενός μεγάλου αριθμού προϊόντων, όπου το καθένα χωριστά μπορεί να μην γνωρίζει συχνές πωλήσεις και άρα δεν χαρακτηρίζεται εμπορικό, αλλά βρίσκουν το κοινό τους εφόσον γίνουν διαθέσιμα στην αγορά.
Ο Anderson υποστηρίζει ότι οι συνολικές πωλήσεις των έργων αυτών (μουσική, βιβλία κ.α.) μπορεί τελικά να είναι εξίσου κερδοφόρες με τις προερχόμενες από το παραδοσιακό μοντέλο στο οποίο εξασφαλίζονται από τις μαζικές πωλήσεις ενός μικρού αριθμού μπεστ σέλερ. 
Τα επιχειρηματικά μοντέλα που στηρίζονται στο σκεπτικό της “μακριάς ουράς” βρίσκουν εφαρμογή σε πολλούς διαφορετικούς τομείς (τεχνολογία, μεταφορές κ.α.). Στο χώρο μας και προκειμένου να αποδώσουν, μεταξύ άλλων απαιτούν: 
α) χαμηλό κόστος διατήρησης αποθεμάτων 
β) ισχυρές πλατφόρμες προκειμένου τα έργα να καταστούν διαθέσιμα στους ενδιαφερόμενους αγοραστές.

Ο δρόμος είναι πλέον ανοιχτός.

Με βάση τα προαναφερόμενα δεν υφίσταται πλέον καμία δικαιολογία στο γιατί η Ελληνική μουσική δεν μπορεί να έχει μια ισότιμη παρουσία στη διεθνή μουσική σκηνή μέσω των πρώτων εκτελέσεων των έργων αλλά κυρίως μέσω δεύτερων εκτελέσεων, remix και mashups που πληρούν τις τεχνικές και αισθητικές απαιτήσεις που επιβάλει ο διεθνής ανταγωνισμός σε θέματα όπως:
α) η ποιότητα της μουσικής παραγωγής,
β) η πρωτοτυπία και ευρηματικότητα της μουσικής προσέγγισης και ενορχήστρωσης,
γ) η αρτιότητα της μουσικής εκτέλεσης, ερμηνείας κ.α.  

Ποια πλεονεκτήματα διαφοροποιούν την Ελληνική μουσική;

Έχοντας σκιαγραφήσει σ’ ένα βαθμό το τοπίο είναι ώρα να αναφερθούμε σε δύο πλεονεκτήματα που χαρακτηρίζουν μεγάλο αριθμό έργων των Ελλήνων συνθετών και συνθετριών. Το χωνευτήρι των επιδράσεων των μουσικών παραδόσεων της Ανατολής και Δύσης που καθιστά τη χώρα μας η γεωγραφικής της θέσης προίκισε τους δημιουργούς της με την ικανότητα να γράφουν παντοδύναμες μελωδίες και να τις παρουσιάζουν μέσα από μια μεγάλη ποικιλία ρυθμών με απλά αλλά και σύνθετα μέτρα (5/8, 7/8, 9/8 κ.α.) που χρησιμοποιούνται με πλήθος παραλλαγών ως προς τη διάταξή τους (πχ: Τα 7/8 μπορούν να μοιραστούν σε 2+2 +3 ή σε 3 +2 +2 ή σε 5+2 ή σε 2 +5 κ.λπ). 

Ποια οχήματα διευκολύνουν τη διάδοση των έργων στην πορεία του χρόνου; 

Τα αξιόλογα έργα, ανεξαρτήτως της εποχής δημιουργίας τους, βρίσκουν αργά ή γρήγορα το δρόμο τους στις καρδιές των επόμενων γενεών. Ένα από τα οχήματα που ανέκαθεν διευκόλυναν τη διάδοση τους ήσαν οι δεύτερες εκτελέσεις. Μία νέα ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση, μια φρέσκια ερμηνεία, μια άρτια εκτέλεση κ.α. στάθηκαν πάντα αφορμές για την γνωριμία του έργου με ένα διαφορετικό κοινό, μια νεότερη γενιά ή  λειτούργησαν ως ένα ακόμα νήμα σύνδεσης του κοινού με το έργο που το γνώρισε στην πρώτη του εκτέλεση.

Η παρουσία της Ελληνικής μουσικής στο σύγχρονα μέσα.

Ενώ όπως είδαμε το τοπίο έχει αλλάξει ριζικά ένα ερώτημα που παραμένει να απαντηθεί είναι γιατί ο κύριος κορμός των έργων των Ελλήνων δημιουργών παραμένει να μην είναι διαθέσιμος στο διεθνές κοινό; Κύρια κατά τη γνώμη μου θέματα είναι τα ακόλουθα: 

1. Σε αντίθεση με άλλες χώρες και κυρίως το Ηνωμένο Βασίλειο και τις ΗΠΑ η διάθεση του καταλόγου των ηχογράφων με έργα Ελλήνων δημιουργών που έχουν στην κατοχή τους διάφορες δισκογραφικές εταιρίες προχωράει με εξαιρετικά αργό ρυθμό για λόγους που αφορούν:
   α) Τα οικονομικά προβλήματα, προβλήματα οργάνωσης και προσωπικού αλλά και τη δυσκολία κατανόησης της σύγχρονης αγοράς που αντιμετωπίζουν αρκετές Ελληνικές δισκογραφικές. 
   β) τις προτεραιότητες των υπηρεσιών παροχής μουσικής μέσω συνεχούς ροής, των διαδικτυακών καταστημάτων κ.α. αναφορικά με την χώρα προέλευσης αλλά και την εμπορική ελκυστικότητα των καταλόγων έργων που θα διαθέσουν.
   Οι Έλληνες αλλά και ξένοι ακροατές που ενδιαφέρονται να γνωρίζουν τον πλούτο της Ελληνικής μουσικής μέσα από υπηρεσίες που δραστηριοποιούνται στην χώρα μας (iTunes store, Spotify κ.α.) όχι μόνο βρίσκουν ένα περιορισμένο αριθμό έργων αλλά σε αρκετές περιπτώσεις ακόμα όταν πρόκειται για τα έργα μεγάλων προσωπικοτήτων της Ελληνικής μουσικής διαπιστώνουν ότι ένας μεγάλο αριθμός των πρώτων εκτελέσεων απουσιάζει. Σε αντίθεση με τις μεγάλες δισκογραφικές οι ανεξάρτητες είναι πολύ πιο ευέλικτες στα της αδειοδότησης και παρουσίασης των καταλόγων των έργων τους.
   Για του λόγου το αληθές σας παρουσιάζω τα ακόλουθα στοιχεία:
   Το τραγούδι των Μίμη Πλέσσα - Λευτέρη Παπαδόπουλου από το έργο “Ο Δρόμος” που εκδόθηκε από την ΛΥΡΑ το 1969 που θεωρείται ένας εκ των πλέον εμπορικών δίσκων στην ιστορία της Ελληνικής μουσικής επανεκδόθηκε στην διάρκεια των χρόνων από διαφορετικές δισκογραφικές και labels σε πλήθος επανεκτελέσεων και φορμά (LP, CD, κασέτα κ.α.) από τις δισκογραφικές CAPITOL, MINOS, CBS, ΕΜΙ, FM RECORDS, POLYDOR, MBI, ΠΑΝ ΜΙ, DPI ATHENAEUM, ΕΛΞΗ, APOLLON, VASIPAP, SOSAPHONE GSF RECORDS, SUMBAN SOUND, FINIX, GENERAL MUSIC, TRUE BLUE, ORPHEUS MUSICAL IMPORTS, COLUMBIA, ALPHA RECORDS A E κ.α.
   Από το σύνολο των επανεκδόσεων και επανεκτελέσεων του έργου που ξεπερνούν τις 250 όταν αναζητήσουμε στο Spotify “To Agalma” εντοπίζουμε μόνο 22 καταχωρήσεις με τέσσερις εξ’ αυτών να αφορούν το ίδιο ηχογράφημα. Mιλάμε δηλαδή για ένα ποσοστό εκπροσώπησης των κυκλοφοριών και επανεκτελέσεων του τραγουδιού μικρότερο του 8% .Και αν το παράδειγμα δεν αρκεί για να καταδείξει το πρόβλημα μεταξύ των 22 εκτελέσεων που έχει το “Άγαλμα"δεν θα βρείτε πουθενά τον πρώτη εκτέλεση από το δίσκο ο  “Ο Δρόμος” ΛΥΡΑ (1969). Αυτά στην Ελλάδα του 2015! Τα συμπεράσματα δικά σας. 
    
2. Όπως προανέφερα οι δεύτερες εκτελέσεις, τα remix και τα mashup από διαφορετικούς καλλιτέχνες όχι μόνο αποτελούν ένα αδιάψευστο δείγμα της αποδοχής των έργων από τους ομοτέχνους τους αλλά και ένα όχημα διάδοσης τους σε ένα διαφορετικό κοινό, μια νεότερη γενιά ή ένα ακόμα νήμα σύνδεσης του έργου με εκείνους που το αγάπησαν από την πρώτη τους εκτέλεση. 

Για την με αξιώσεις παρουσία της Ελληνικής μουσικής και των δημιουργών της στην εξαιρετικά ανταγωνιστική διεθνή μουσική σκηνή πρέπει να αναβαθμίσουμε την ποιότητα των Ελληνικών παραγωγών στα πρότυπα των ξένων και να δώσουμε ιδιαίτερη σημασία στην ενορχήστρωση, την εκτέλεση, την ερμηνεία, την ηχογράφηση, τη μίξη κ.α. 
Με άλλα λόγια κι’ ενώ η πρώτη εκτέλεση αποτελεί πάντα ένα σημαντικό σημείο αναφοράς αυτό δεν συνεπάγεται αυτόματα ότι αποτελεί πάντα και τον καλύτερο τρόπο γνωριμίας του μη εξοικειωμένου ακροατή με την Ελληνική μουσική. Οι δεύτερες εκτελέσεις, ένα remix ή ένα mashup προσφέρονται συχνά καλύτερα για μια πρώτη γνωριμία με το έργο ειδικά αν αυτό είναι μιας ηλικίας. Τέλος μην ξεχνάμε το θέμα της ιδιαιτερότητας της Ελληνικής γλώσσας όταν το έργο αφορά σε τραγούδι και όχι κάποιο ορχηστρικό θέμα όπου εκεί απαιτείται προσοχή όταν αυτό θα αποδοθεί σε άλλη γλώσσα.

Οι επιπτώσεις:

Τα δισκοπωλεία που έκλεισαν -έχουν απομείνει πλέον ελάχιστα- υποκατέστησαν τα περίπτερα στις προθήκες και τα πεζούλια των οποίων υπαιτιότητα των Ελληνικών δισκογραφικών και της ΑΕΠΙ συντελείται εδώ και χρόνια ένα μεγάλο έγκλημα που καμία άλλη χώρα στον κόσμο δεν διανοήθηκε να πράξει. Οι κίνδυνοι είναι πολλοί με κυριότερους:
α) Την κατάργηση στη συνείδηση του κοινού της έννοιας της αξίας των έργων ως προϊόν πνευματικού μόχθου.
β) Τον κίνδυνο σταδιακής έλλειψης κινήτρων για τη δημιουργία νέων έργων μιας και και στις συμβάσεις που υπέγραψε η ΑΕΠΙ με τους εκδότες πριν από χρόνια παραχώρησε έκπτωση 90% σε σχέση με το μέχρι τότε καταβαλλόμενο πνευματικό δικαίωμα.
β) Αποκλεισμό των δημιουργών και καλλιτεχνών από την αγορά από τη στιγμή που τα έργα τους δεν είναι διαθέσιμα σε διάφορα φορμά κι μέσα στην αγορά.

Η πειρατεία δεν αντιμετωπίζεται μόνο με απαγορεύσεις….

Για να μην παρεξηγηθώ από τα στελέχη των δισκογραφικών εταιριών δηλώνω εξ’ αρχής ότι όπου διαπιστώνεται παραβίαση και πλουτισμός εις βάρος των δικαιούχων πνευματικών και συγγενικών δικαιωμάτων αυτή πρέπει να αντιμετωπίζεται. Μια πρόσφατη τροπολογία που ήρθε στη Βουλή των Ελλήνων για την καταπολέμηση της πειρατείας στο διαδίκτυο μέσω της άρση απορρήτου αποσύρθηκε από τον ΥΠΠΟ έπειτα από αντιδράσεις Ελλήνων βουλευτών. 
Από την άλλη πρέπει να αντιληφθούμε ότι το κοινό δεν είναι πλέον ένας παθητικός δέκτης αλλά βρίσκεται σήμερα ατη θέση του οδηγού και ζητά πρόσβαση στα έργα μας από οπουδήποτε, οποτεδήποτε και μέσω οποιασδήποτε συσκευής. 
Τα στοιχεία δείχνουν ότι δεν αρνείται να πληρώσει σε αντάλλαγμα για την πρόσβαση του σε:
α) εξατομικευμένο, 
β) άμεσα προσβάσιμο, 
γ) υψηλής ανάλυσης περιεχόμενο που του προσφέρεται σε διαφορετικά, ελκυστικά, προσαρμοσμένα σε διαφορετικές απαιτήσεις και οικονομικές δυνατότητες πακέτα για διαφορετικές ομάδες του κοινού (customer segments).
Η πληρωμή μπορεί να γίνεται με χρήματα, την προσοχή του, ή την άδεια πρόσβασης στην πληροφόρηση που παράγουν οι περιηγήσεις του στο διαδίκτυο.
Με άλλα λόγια, το φαινόμενο της πειρατείας δεν μπορεί να αντιμετωπίζεται μόνο μέσω κατασταλτικών ενεργειών αλλά πρέπει να υποβοηθείται με την υιοθέτηση νέων επιχειρηματικών μοντέλων, την εκπαίδευση των πολιτών και την αδειοδότηση των έργων για χρήση σε πλατφόρμες που λειτουργούν νομότυπα.

Ας αφήσουμε τη μουσική να αφηγηθεί τα υπόλοιπα. 

Η συγγραφή του άρθρου αυτού ξεκίνησε με αφορμή την διάθεση να μοιραστώ με φίλους τον τρόπο που αντιλαμβάνομαι την έννοια των δεύτερων εκτελέσεων των έργων ως ένα τρόπο για την επίτευξη της εξωστρέφειας της Ελληνικής μουσικής. Επέλεξα παραδείγματα αγαπημένων μου συνθέσεων των οποίων οι δεύτερες εκτελέσεις ή διασκευές δίνουν ώθηση στη ζωή των έργων κι’ όπου ο καθένας μας μπορεί να διαπιστώσει τι στη διεθνή αγορά αναγνωρίζεται ως ποιοτικό, ευρηματικό, εκτελεσμένο ή ερμηνευμένο με γνώση και ταλέντο.

Στην λίστα έργων που παραθέτω θα βρείτε πληροφορίες για το πρωτογενές έργο και τους δημιουργούς καθώς και μια, δύο ή και περισσότερες εκτελέσεις. Αcappela, ντουέτα, τρίο, κουαρτέτα, μικρά σύνολα ή μεγάλες ορχήστρες, διαφορετικές ενορχηστρώσεις, τονικότητες, εναρμονίσεις, ρυθμικές προσεγγίσεις, tempi, ερμηνείες, εκτελέσεις και παραγωγές συνθέτουν ένα εντυπωσιακό σε πλούτο μουσικό κανβά όπου ακόμα και αν ακούσεις συνεχόμενα την ίδια σύνθεση στις διαφορετικές της εκδοχές δεν θα κουραστείς ποτέ.

Το παρόν αφιέρωμα αναφέρεται σε ξένους συνθέτες, ερμηνευτές και εκτελεστές προκειμένου να καταδείξει το σεβασμό και το υψηλό επίπεδο αισθητικής και γνώσης με το οποίο προσεγγίζονται από τους ενδιαφερόμενους τα μουσικά έργα κάτι που δεν μπορώ να ισχυριστώ ότι δεν αποτελεί κανόνα στη χώρα μας παρότι όχι μόνο δεν μας λείπουν το ταλέντο και η κατάρτιση αλλά αντιθέτως είναι εμφανώς παρόντα. 

Παρότι κάποια από τα έργα που παραθέτω έχουν γραφτεί στο πρώτο μισό του περασμένου αιώνα εξακολουθούν σήμερα να γνωρίζουν νέες εκτελέσεις. Τα παραδείγματα που παραθέτω δεν αποτελούν παρά ένα ψήγμα πλήθους άλλου πιθανών επιλογών ενώ σ’ ένα επόμενο αφιέρωμα θα αναφερθώ σε έργα Ελλήνων δημιουργών των οποίων οι διασκευές πληρούν τα κριτήρια που προανέφερα δηλαδή την με αξιώσεις παρουσίασής τους στη διεθνή αγορά και το κοινό της. Για μια πρόγευση βρείτε παρακάτω δύο εκτελέσεις του “Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου” σε μουσική Μίμη Πλέσσα και στίχους Δανάης Στρατηγοπούλου.  

Αν βρείτε την προσέγγιση ενδιαφέρουσα μοιραστείτε μαζί μας τα αγαπημένα σας έργα και τις αξιόλογες κατά την κρίση σας εκτελέσεις τους. 

Και μια παράκληση… 

Όσοι από εσάς επιλέξετε να ακούσετε τις μουσικές επιλογές μου παρακαλώ όπως τους αφιερώσετε το χρόνο, την προσοχή και το σεβασμό που δικαιούται κάθε μορφή υψηλής τέχνης. 
Είτε μόνοι είτε με φίλους διαλέξτε το χώρο αλλά και τα μέσα που σας εξασφαλίζουν την καλύτερη δυνατή ακρόαση και αφεθείτε στην μαγεία της μουσικής και της πολυφωνίας που ομορφαίνει τον κόσμο μας.

Σημείωση: Τα playlist που παραθέτω σας οδηγούν απευθείας στην εφαρμογή του Spotify όπου όλοι μπορείτε να έχετε πρόσβαση. Παραθέτω:

Συνθέσεις των Lennon–McCartney, Duke Elington, Ivan Lins, Michel Legrand, Ennio Morricone, James Moody, Billy Strayhorn, Richard Rodgers, Jerome Moss κ.α. 

Εκτελέσεις των ΥΟ- ΥΟ ΜΑ, Chris Botti, Toots Thielemans, Mark Isham, Gordon Woodwin band, Doc Severinsen, The Metropolitan orchestra, Itzhak Perlman, Joshua Bell, Chris Botti, Till Bronner, Christian McBride, George Benson, Brian McKnight, James Moody κ.α.

Ερμηνείες των Barbara Streisand,, Take 6, Tony Bennet, Billy Holiday, Michael Buble, Amy Winehouse, Ivan Lins, Diane Shuur, Patti Austin, Sting, Julie Andrews, Josh Groban, Frank Sinatra, Shirley Horn, Kathy Trocolli, Groove for thought, Youn Sun Nah, Kelly Clarkson, Amy Winehouse, George Benson κ.α. 

 

“How do you Keep the music playing?” του Michel Legrand σε στίχους των Alan and Marilyn Bergman για την ταινία Best Friends (1982) film όπου στην πρώτη εκτέλεση το ερμήνευσαν η Patti Austin and ο James Ingram. 
Playlist
Ερμηνείες από την Celine Dion, την Barbara Streisand και τον Tony Bennet σε εξαιρετικές ενορχηστρώσεις. 

Επίσης μια πολύ ενδιαφέρουσα ενορχήστρωση που συνδυάζει το “How do you Keep the music playing?” με το “Funny Valentine” σε ερμηνεία των Loorie Morgan για το πρώτο και Frank Sinatra για το δεύτερο. Από το album “Sinatra - Highlights from Duets” 

 “Can’t buy me love” των Lennon–McCartney με τον Michael Bublé και μεγάλη ορχήστρα.
Playlist

“Take the A train” του Billy Strayhorn:
α) Σε ενορχήστρωση Dave Grusin από το album THE VERY BEST OF DAVE GRUISIN
β) Σε ενορχήστρωση Doc Severinsen από το album FACETS 
Playlist

 

 

“My funny Valentine” των Richard Rodgers & Lorenz Hart:  
Σε ερμηνεία της Shirley Horn από το album Remember Miles
Σε ενορχήστρωση του Doc Severinsen από το album FACETS
Σε εκτέλεση από τον Jacky Terrasson από το album SMILE
Σε ερμηνεία των Joshua Bell και Krisrtin Chenoweth 
Playlist

“My Romance” των Richard Rodgers & Lorenz Hart (1935) από τον James Taylor και το album “That’s why I’m here, την Diane Shuur και το album Swinging’ for Shurr και τον Chris Botti και το album “When I fall in Love”. 
Playlist 

 

 

“My Favorite things” Richard Rodgers & Oscar Hammerstein II σε ερμηνείες/εκτελέσεις των Jullie Andrews, Tony Bennet, Luther Vandross, Yo Yo Ma, Chriss Botti, Kathy Trocolli, Groove for thought, Youn Sun Nah, Kelly Clarkson, Christian McBride.
Playlist

 

 

“Começar de Novo” του Ivan Lins σε πλήθος εξαιρετικές εκτελέσεις και ερμηνείες πολλών καλλιτεχνών & ερμηνευτών  
Playlist

“Cinema Paradiso” του Ennio Morricone σε ερμηνείες/εκτελέσεις των Pat Metheny & Charlie Haden, Yo-Yo Ma, John Williams & Itzhak Perlman, Joshua Bell & Josh Groban. 
Playlist 

“Comes Love” του Sam H. Stept των με την Billie Holiday από το album Billie Holiday 20 greatest hits και με την big Band του Gordon Goodwin από το album Gordon Goodwin’s Big Phat Band XXL. 
Playlist

“Lazy Afternoon” των Jerome Moss & John Latouche σε ε ρμηνείες και εκτελέσεις των τους Till Bronner, Barbara Streisand, Mark Isham, Ann Hampton Callaway. 
Playlist

“Moody’s Mood” του James Moody σε ερμηνείες των Amy Winehouse, George Benson, Brian McKnight & Take 6 & James Moody 
Playlist

“Windmills of your mind” των Michel Legrand Alan Bergman and Marilyn Bergman (οι στίχοι στα Αγγλικά) σε ερμηνείες των Sting, Barbara Streisand, Take 6. 
Playlist

 

Πρόγευση του Ελληνικού αφιερώματος 

“Αν’ αρνηθώ αγάπη μου”. Μουσική: Μίμης Πλέσσας  - Στίχοι: Δανάη Στρατηγοπούλου Πρώτη εκτέλεση με τον Κώστα Χατζή από την ταινία «Φτωχαδάκια και λεφτάδες» που προβλήθηκε το 1961.

Δεύτερη εκτέλεση από την Maria Markesini με τους Bart de Win, the Vaste Mannen & the Jurriaan Berger Quartet από το CD με Τίτλο “12 Sketches the Mimis Plessas songbook”. 

 

ΚΛΙΚ ΕΔΩ ΓΙΑ ΝΑ ΔΙΑΒΑΣΕΤΕ ΤΟ 2ο ΜΕΡΟΣ

Αντώνης Πλέσσας
Ιανουάριος 2015

Τεχνική επιμέλεια σελίδας Κώστας Γρηγορέας

---

Για τους φιλομαθείς περί των υπηρεσιών παροχής μουσικής μέσω συνεχούς ροής:

Οι εξελίξεις των τελευταίων ετών στους χώρους της τεχνολογίας και των τηλεπικοινωνιών, σε συνδυασμό με την ολοένα και συχνότερη αδειοδότηση έργων από πλευράς των κατόχων ηχογραφημάτων ανέδειξαν τα τελευταία χρόνια νέους τρόπους πρόσβασης και ακρόασης της μουσικής. 

Υπηρεσίες όπως αυτές του Spotify και πλήθος άλλων παρέχουν στο ευρύ κοινό πρόσβαση στις μουσικές του κόσμου ξεκινώντας από δωρεάν -που πρέπει πλέον να θεωρείται ως μια τιμή- με κάποιους περιορισμούς και καταλήγοντας σε premium συνδρομές με πλεονεκτήματα όπως η δυνατότητα να:

• ακούσουμε όποιο τραγούδι θέλουμε, όποτε και όσες φορές θέλουμε,
• κατεβάσουμε τις μουσικές μας επιλογές σε κινητό τηλέφωνο, φορητή μουσική συσκευή (πχ: ipod ή tablet) για να μπορούμε να τις ακούσει χωρίς την ανάγκη σύνδεσης στο interent, 
• απολαύσουμε την μουσική σε υψηλή ποιότητα,
• απαλλαχθούμε από τις κάθε είδους διαφημίσεις κ.α.

 Οι υπηρεσίες παροχής μουσικής μέσω συνεχούς ροής (streaming service) χωρίζονται σε 3 βασικές κατηγορίες: 

α) Passive Internet radios and webcasters:

Παράδειγμα τέτοιων υπηρεσιών είναι αυτές που μεταδίδουν το συμβατικά εκπεμπόμενο ραδιοφωνικό τους πρόγραμμά τους και μέσω διαδικτύου. Οι ακροατές μπορούν να ακούσουν το μεταδιδόμενο πρόγραμμα χωρίς τη δυνατότητα διάδρασης ή και προσωποποίησης επιμέρους χαρακτηριστικών της υπηρεσίας.

β) Non-interactive personalised web radio:

Παρόλο που και αυτές οι υπηρεσίες δεν είναι διαδραστικές (πχ: δεν επιτρέπουν την επιλεκτική αναπαραγωγή ενός τραγουδιού) σε αντίθεση με τις προηγούμενες εξασφαλίζουν στους χρήστες τους τη δυνατότητα αποθήκευσης ή μοιράσματος με  φίλους και ακολουθητές playlists. Τα playlists παράγονται με τη χρήση κατάλληλων αλγορίθμων με βάση τις μουσικές προτιμήσεις των χρηστών της υπηρεσίας. Παραδείγματα τέτοιων υπηρεσιών είναι οι LastFM, Pandora και Apple’s iTunes Radio.

γ) Interactive personalised web radio

Οι υπηρεσίες αυτές εξασφαλίζουν στους χρήστες τους τη δυνατότητα επιλογής μουσικής της αρεσκείας τους προς ακρόαση ή μοίρασμα με φίλους μέσω playlist, email ή μηνυμάτων σε υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης χωρίς κανένα περιορισμό. 

Οι ανταγωνιστικότεροι των παρόχων προσφέρουν πρόσβαση σε καταλόγους έργων που ξεπερνούν τα 20 εκατομμύρια έργα και πέραν του υπολογστή τη δυνατότητα μεταφοράς και ακρόασης τους και σε άλλες συσκευές (κινητά τηλέφωνα, τάμπλετ, φορητές μουσικές συσκευές). Τέτοιες υπηρεσίες είναι οι Spotify, Rdio και  Deezer, Google Play Music. 

Αναφορές:

Αναφορές: Business Model Generation: A Handbook for Visionaries, Game Changers, and Challengers by Alexander Osterwalder, Yves Pigneur

H σελίδα του συγγραφέα Chris Anderson στο Amazon.

The Long Tail: Why the Future of Business is Selling Less of More by Chris Anderson