[μουσικά πορτραίτα] GINA BACHAUER (...και μια σπάνια ηχογράφηση)
(του Δημήτρη Κυπραίου)

GINA BACHAUER

“… Σκορπίζει καινούργιο φως σε ό,τι αγγίζει …”

(New York Times)

Γεννημένη στην Αθήνα στις 21 Μαϊου του 1913 με Ελληνο-Αυστριακή καταγωγή,  μελετά πιάνο στο Ωδείο Αθηνών με  τον Woldermar Freeman.
Σαν παιδί θαύμα, σε ηλικία οκτώ ετών πρωτοεμφανίζεται σε φιλανθρωπική εκδήλωση του Λυκείου Ελληνίδων που διοργανώνει η τέως βασιλική οικογένεια, ενώ ολοκληρώνει τις μουσικές  σπουδές της το 1929.
Παράλληλα κατά γονική επιταγή σπουδάζει Νομικά στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Ολοκληρώνοντας τις μουσικές σπουδές της στην Αθήνα,  γίνεται δεκτή στην Ecole Normale de Paris στην τάξη του Alfred Cortot ο οποίος την θεωρούσε τη μεγαλύτερη πιανίστα της εποχής της, ενώ αργότερα στη Βιέννη μελετά με τον Sergei Rachmaninov όπου και κερδίζει το πρώτο βραβείο στον Διεθνή Διαγωνισμό Πιάνου της Αυστριακής Πρωτεύουσας.
Γυρίζει στην Αθήνα το 1935 για να κάνει την πρώτη πιανιστική σολιστική εμφάνισή της με την Ορχήστρα του Ωδείου Αθηνών κάτω από την εμπνευσμένη διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου.
Το 1937 πρωτοεμφανίζεται στο Παρίσι υπό την καθοδήγηση του Pierre Monteux, ενώ την γνωριμία της με το Ευρωπαϊκό κοινό διακόπτει ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος κατά την διάρκεια του οποίου την βρίσκουμε στην Αίγυπτο, εγκατεστημένη ήδη εκεί από το 1938, να προσπαθεί να ψυχαγωγήσει τις Ένοπλες Δυνάμεις με την μουσική της. Καταγράφονται εξακόσια ρεσιτάλ στο ενεργητικό της την εποχή εκείνη και για τον παραπάνω λόγο.
Το 1946 συμπράττει με την New London Orchestra υπό την μπαγκέτα του Alec Sherman τον οποίο και παντρεύεται το 1951.
Ένα χρόνο μετά (1947) την υποδέχονται οι Λονδρέζοι φιλόμουσοι στο Albert Hall, ενώ το 1950 το δύσκολο Νεοϋορκέζικο κοινό την αποθεώνει στο Carnegie Hall.
Αναγνωρίζοντας την αγάπη του Αμερικανικού κοινού στο πρόσωπό της, ανταποδίδει με περιοδείες, που διαρκούν έξι μήνες κάθε χρόνο, στις ακτές της Αμερικανικής Ηπείρου, και για το υπόλοιπο της ζωής της.

Στο ρεπερτόριο της περιελάβανε έργα συνθετών του δέκατου ένατου αιώνα και των αρχών του εικοστού, ενώ οι κριτικοί και οι ειδικοί μίλησαν για την εκφραστική της παλέτα που προσέδιδε πρωτόγνωρη χρωματική ένταση στις ερμηνείες της, συνδυασμένη με πηγαία μουσικότητα.
Στις 22 Αυγούστου του 1976 και λίγο πριν φθάσει στο Ωδείο Ηρώδου του Αττικού για να δώσει ένα προγραμματισμένο ρεσιτάλ στα πλαίσια του Φεστιβάλ Αθηνών, άφησε την τελευταία της πνοή, ενώ η αναγγελία της είδησης γέμισε με θλίψη τους φιλόμουσους ανά την υφήλιο.
Από το 1964 διετέλεσε μέλος του Διοικητικού Συμβουλίου της Εθνικής Λυρικής Σκηνή, βοηθώντας και συμβάλλοντας παράλληλα στην επιτυχία του Φεστιβάλ Αθηνών. Για το σύνολο της προσφοράς της τιμήθηκε με τον Σταυρό του Φοίνικα και τον Χρυσό Ταξιάρχη του Τάγματος Ευποιϊας.
Το Ίδρυμα «Gina Bachauer» που ιδρύθηκε στη μνήμη της έχει σαν σκοπό να συνδράμει παντιοτρόπως τους ταλαντούχους  νέους Μουσικούς. Στις δραστηριότητες του Ιδρύματος συγκαταλέγεται και ένας διεθνούς κύρους διαγωνισμός, μέσα από τον οποίο αναδεικνύονται κυρίως νέοι άξιοι πιανίστες.
’Οσοι την γνώρισαν, έχουν να λένε για την ευγένεια και την ηρεμία της, την υψηλή αίσθηση χιούμορ, αλλά και για το πείσμα της που την οδηγούσε μέσα από σκληρές προσπάθειες να πετυχαίνει τους υψηλούς στόχους της.

Σαν ένδειξη τιμής

προτείνεται προς ακρόαση μια σπάνια ηχογράφηση:

Τρίτο Κονσέρτο για Πιάνο και Ορχήστρα σε Ρε ελάσσονα, Έργο 30

του Sergei Rachmaninov

με την New York Philharmonic Orchestra,

υπό την Διεύθυνση του Δημήτρη Μητρόπουλου.
Στο πιάνο η Gina Bachauer.
Νέα Υόρκη, 15.11.1951 

 ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΟ ΤaR-radio.com: 
Sergei Rachmaninov "Piano Concerto No.3" Gina Bachauer

Τα μέρη
1. Allegro ma non troppo
2. Intermezzo : Adagio
3. Finale : Alla breve