[μουσικά πορτραίτα-2008 \"in memoriam\"]
STEPHANE GRAPELLI : \"Ο ζογκλέρ!\"
(της Έφης Αγραφιώτη)

STEPHANE GRAPELLI
Ο ζογκλέρ!

1908-1997

Stephane Grappelli plays Gershwin: 

(για να σταματήσει το βίντεο που παίζει αυτόματα, πατήστε το κουμπί "STOP" 
του media player)

Ας ξεκινήσουμε διαφορετικά σήμερα: για όσους αγαπούν το διάβασμα, ιδού τρεις τίτλοι βιβλίων που θα απολαύσετε:
Raymond Horricks : Stéphane Grappelli, Da Capo, New York, 1983
Geoffrey Smith : Stéphane Grapelli / A Biography, London, 1987
Geoffrey Smith : Stéphane Grapelli, (1987), Filipacchi, Paris, 1988

Στεφάν Γκραπέλλι, ο ζογκλέρ, έτσι τον αποκαλούσε ο φίλος του Γεχούντι Μενουχίν. Γεννήθηκε το Γενάρη του 1908 και πέθανε το Δεκέμβριο του 1997, στο Παρίσι, την λατρεμένη του πόλη. Στις 5 Ιανουαρίου 2008 στην αίθουσα Πλεγιέλ οι συμπατριώτες του τίμησαν τη μνήμη του με συναυλία του διαδόχου του, του ρουμάνου βιολονίστα Φλορίν Νικουλέσκου.

       

 

Πήρε τις πρώτες μουσικές γνώσεις από τον πατέρα του και την Ισιντόρα Ντάνκαν. Πολλή επιτυχημένο βάπτισμα!! Μετά έχασε τη μητέρα του. Ο πατέρας του ζούσε.. στα σύννεφα προτιμώντας να μεταφράζει λατινικά και αρχαία ελληνικά κείμενα τις νύχτες και λίγο να ενδιαφερόταν για το ψωμί της άλλης μέρας. Στα δώδεκα ο μικρός γράφτηκε στο Ωδείο του Παρισιού και στα δέκα πέντε πρωτόπαιξε στο κοινό. Τότε άρχισε να παίζει βιολί συνοδεύοντας ταινίες βωβού κινηματογράφου για να επιβιώσει, έπεσε στο νερό με το κεφάλι, καθώς έλεγε και ανακάλυψε τη τζαζ για να μεγαλουργήσει λίγο αργότερα, στα τέλη της δεκαετίας του ‘20, κατακτώντας τον τίτλο του Κυρίου Σουίνγκ. Το 1934 με τον Ντιάγκο Ράινχαρντ σκαρώνουν το περίφημο κουιντέτο τους, εκεί δοκιμάζουν την ευχαρίστηση της απελευθερωμένης έκφρασης και γράφουν εξαιρετική μουσική. Τους χωρίζει ο σκληρός πόλεμος αλλά ξαναβρίσκονται το 1947. (πληροφορίες στο βιβλίο MARTIN, Denis Constant και ROUEFF, Olivier, La France du jazz, musique, modernité et identité dans la première moitié du XXe siècle, Marseille : Éditions Parenthèses, 2002).

    

ακούστε στο Tar-radio.com:
(επιλογή μουσικής: Κώστας Γρηγορέας) 
1. Stéphane Grappelli "Young Django"

2. Stéphane Grappelli / Baden Powell - La Grande Reunion

 

Με τον Ράινχαρντ (1910-1953) χτίζουν αυτό το σουίνγκ που αργότερα ονομάστηκε swing Manouche. Κάνουν περιοδείες σε όλη τη γη, δέχονται το θαυμασμό του κόσμου με μοναδική και παραδειγματική μετριοφροσύνη.
Ο Γκραπέλλι συνεργάζεται όμως και με πολλά άλλα μουσικά θηρία, από τα τέλη της δεκαετίας του 1940 μέχρι το τέλος της μακριάς του ζωής, τον Όσκαρ Πίτερσον, τον Μισέλ Πετρουτσιάνι, τον ινδό βιολονίστα Σουμπραμανιαμ μεταξύ αυτών. Ο Γεχούντι Μενουχίν ήταν κι αυτός φίλος και συνεργάτης του Γκραπέλλι. «Παίζοντας με μουσικές προσωπικότητες τέτοιου κύρους έμαθα να σκέπτομαι ότι δεν είμαι ούτε ο καλύτερος ούτε και ο πρώτος. Στη μουσική πάντα υπάρχει κάτι για να θαυμάσεις.. Θυμάμαι τον Αρθούρο Ρουμπινστάϊν και τον Γιάσα Χάιφετς να πηγαίνουν στα κέντρα με τον καπνό από τα τσιγάρα για να ακούσουν εκστατικοί τον Αρτ Τατούμ. Αυτό με δίδαξε πολλά..» δήλωνε σε παλιά συνέντευξη στην εφημερίδα Ουμανιτέ.

Διαβάστε επίσης στο TaR:
[αξίζει να τους γνωρίζουμε]
PHILIP CATHERINE: “the young Django”
(του Βασίλη Τζαβάρα)

 

Έφη Αγραφιώτη
effie@tar.gr
www.myspace.com/effieagrafioti
(Απρίλιος 2008)

---

ΔΕΙΤΕ:
   Django & Stephane Grappelli

   Stephane Grappelli Plays "How High The Moon"

   Blue Moon - Stephane Grappelli