[μουσικά πορτραίτα]
Giuseppe Di Stefano
"IL TENORE ASSOLUTO"
Giuseppe di Stefano (Pipo). Γεννήθηκε στις 24 Ιουλίου 1921 στην Motta Santa Anastasia, ένα χωριό δίπλα στην Κατάνια της Σικελίας. Σπούδασε στο Κολλέγιο των Ιησουϊτών του St. Avialdo στο Μιλάνο και η νεανική του επιθυμία ήταν να ακολουθήσει την ιεροσύνη. Όμως η όμορφη φωνή του τον έκανε να αλλάξει ρότα αποφασίζοντας να μελετήσει την φωνητική τέχνη. Παράλληλα ξεκίνησε να τραγουδά στην δίφωνη χορωδία αγοριών της Santa Maria di Caravaggio στο Μιλάνο.και στο Duomo, συμμετέχοντας την ίδια εποχή (1938) σε δύο διαγωνισμούς τραγουδιού στο Μιλάνο και στην Φλωρεντία όπου κερδίζει το πρώτο βραβείο και στους δύο.
Για βιοποριστικούς λόγους τραγουδά συγχρόνως με τις σπουδές του σε café, εστιατόρια και κινηματογράφους, έχοντας στο ρεπερτόριο του άριες από όπερες, Ναπολετάνικα τραγούδια αλλά ακόμα και χορευτικές μελωδίες. Τα επόμενα χρόνια και μέχρι το 1940 τον βρίσκουμε να είναι μέλος της Χορωδίας στην Σκάλα του Μιλάνο υπό την προστασία και την διδακτική καθοδήγηση του Adriano Tocchio. Το 1940 αρχίζει να μελετά με τον βαρύτονο Luigi Montesando, όμως ο Β’ Παγκόσμιος Πόλεμος τον αναγκάζει να διακόψει τις σπουδές του, αφού η πατρίδα τον καλεί στο καθήκον.
Διασκεδάζει τους στρατιώτες της Μονάδας του όταν βρίσκεται μέσα σε αυτό, ενώ όταν βγαίνει εκτός στρατοπέδου, τραγουδά με το ψευδώνυμο Nino Florio. To 1943, μη μπορώντας την Γερμανική Κατοχή της Πατρίδας του, φθάνει στην Λομβαρδία και από κει φεύγει κρυφά για την Ελβετία, όπου μεταξύ 1944 1945 συνεργαζόμενος με το Radio Suisse Romande τραγουδά L’ Elisirio d’ Amore και Tabarro καθώς και διάφορα ιταλικά τραγούδια, ηχογραφώντας την εποχή εκείνη και τον πρώτο του δίσκο για λογαριασμό της EMI στα studio της HMV. Επιστρέφει το 1945 στο Μιλάνο, έχοντας πρωταρχικό του μέλημα την συνέχιση των σπουδών του με τον Montesanto και ηχογραφεί το Απρίλιο του 1946 τον δεύτερο δίσκο του με Ιταλικά τραγούδια και με το ψευδώνυμο Nino Florio. Λίγες μέρες αργότερα (20 Απριλίου 1946) με την βοήθεια του Liduino Bonardi κάνει την πρώτη του επίσημη εμφάνιση σε Όπερα στο Reggio Emilia σαν Des Grieux στην όπερα Manon του Massenet.
ΑΚΟΥΣΤΕ ΣΤΟ ΤaR-radio.com:
Giuseppe di Stefano "Il Tenore Assoluto"
Το 1946 είναι αφιερωμένο στην αναγνώριση του ταλέντου του απ’ άκρη σ’ άκρη της Ιταλικής Γης, τραγουδώντας διάσημους ρόλους του Λυρικού Ρεπερτορίου. Τον Ιανουάριο του 1947 τον υποδέχεται η Ρώμη, ενώ αυτός ανταποδίδει την τιμή, τραγουδώντας για τους Ρωμαίους Sonnambula, Manon και Pescatori di Perle). Επόμενος σταθμός το Μιλάνο (
To 1951 είναι σημαντική χρονιά για τον Di Stefano. Είναι η χρονιά που γνωρίζει την Μαρία Κάλλας και τον Tito Gobbi σε μία διανομή της
Μεγάλη στιγμή στην τραγουδιστική του πορεία αποτελεί το ανέβασμα της Lucia di Lammermoor στην
Η συνεργασία του με την Tebaldi συνεχίζεται με το ανέβασμα της Όπερας Tosca (Απρίλιος 1954,
Η μεγάλη του συνεργασία με την Καλλας, παρ’ όλο το επεισόδιο που αναφέρθηκε, δεν διακόπτεται, αντίθετα ηχογραφούν μαζί (EMI) τον Rigoletto συνεργαζόμενοι στην ηχογράφηση αυτή και με τον Gobbi. Επαναλαμβάνει την Lucia με Καλλας και Karajan στο Βερολίνο, ενώ επιστρέφει στην Αμερική για να τραγουδήσει τους αγαπημένους του ρόλους, ώριμος πλέον και διάσημος. Η Tosca του Puccini ανεβαίνει στην MET τον Γενάρη του 1956 με τον ίδιο και τους Zinka Milanov και Tito Gobbi ενώ από το πόντιουμ καθοδηγεί μουσικούς και τραγουδιστές ο Δημήτρης Μητρόπουλος.
Το 1956 είναι η χρονιά που αποφασίζει να ανανεώσει το ρεπερτόριό του προσθέτωντας ρόλους από την Cavalleria Rustucana, La forza del Destino και άλλες όπερες. Τον Δεκέμβριο του 1956 τραγουδά την Ίριδα του Massenet. Την χρονιά εκείνη έρχεται η μεγάλη στιγμή για τον Di Stefano. Είναι η χρονιά (Ιούνιος 1956) που τον καλεί ο Karajan στην Βιέννη για να τραγουδήσει Lucia στην Staatsoper με Καλλας, Panerai και Ζαχαρίου.
Ο Di Stefano θεωρείται ίσως ο μεγαλύτερος τενόρος της εποχής του, αλλά στην σύντομη καριέρα του δεν προσπάθησε να προστατεύσει την ευαίσθητη φωνή του και την θέση του στο διεθνές καλλιτεχνικό στερέωμα. Γεγονότα και επιλογές, αποδεικνύουν τα παραπάνω, όπως η διακοπή της συνεργασίας του (1952) με την Metropolitan Opera, το επεισόδιο με τον Visconti (1955) στο Μιλάνο, και η αλλαγή του ρεπερτορίου. Τα πρώτα προβλήματα στην φωνή του εμφανίζονται στα τέλη της δεκαετίας του ’50, όταν αρχίζουν οι μικρές κρίσεις άσθματος.
Παρ’ όλα όμως τα προβλήματα , το 1957 τον βρίσκουμε να εμφανίζεται σε απαιτητικούς ρόλους του νέου πλέον ρεπερτορίου του, τραγουδώντας Aida, Pagliacci,
To 1958 προσθέτει την Turandot στο ρεπερτόριό του και την τραγουδά στο Σικάγο με την Brigitte Nilsson σαν Turandot τον Σεπτέμβριο της ίδιας χρονιας. Τον Μάϊο του 1961 τραγουδά σε παγκόσμια πρώτη την Όπερα του Pizzetti, Il calzare d’ argento στην
To 1964 και 1965 τον βρίσκουμε στην Βιέννη να τραγουδά τους αγαπημένους του ρόλους, μέχρι το 1967 που τραγουδά Monteverdi (L’ Incoronazione di Poppea) στο Μιλάνο με σχετική επιτυχία. Από τότε οι ερμηνείες του περιορίζονται, μέχρι το 1973 που τραγουδά Σικελικούς Εσπερινούς στο Τορίνο. Την ίδια χρονιά συνοδεύει την αγαπημένη φίλη του Μαρία Κάλλας στην τελευταία παγκόσμια περιοδεία της η οποία ολοκληρώνεται με το ρεσιτάλ στο Τόκιο της Ιαπωνίας το 1974. Μέχρι το 1980 κάνει περιορισμένες εμφανίσεις μόνο σε ρεσιτάλ.
Τον Ιούνιο του 1992 εμφανίζεται για τελευταία φορά στη σκηνή τραγουδώντας στα εβδομήντα-ένα χρόνια του τον αυτοκράτορα στην Turantot στις Θέρμες του Caracalla στη Ρώμη.
Το πρωϊνό μιας Δευτέρας που το ημερολόγιο έγραφε 03 Μαρτίου 2008 ο Di Stefano φεύγει από την ζωή, πλήρης ημερών.
Giuseppe di Stefano in Giacomo Puccini's
"Nessun dorma" ( from "Turandot")
Giuseppe Di Stefano- "Una Furtiva Lagrima"
The first recordings of the great Italian tenor (1944)
.jpg)
